مسعود غفوری‌های اصل یکی از بازیکنان دهه شصت استقلال است که با این تیم دو بار در فینال جام باشگاه های آسیا حضور داشته و یکبار هم طعم قهرمانی را با آبی پوشان چشیده است. او یکی از مدافعان میانی ثابت تیم استقلال در این دو دوره از بازی ها بود که نقش مهمی در موفقیت های آبی پوشان دراین مسابقات داشت.
غفوری های اصل به ارزیابی اش از دیدار استقلال و الریان پرداخت که مشروح گفتگوی وی در ذیل می آید:
* استقلال بازی یکنواختی نداشت
آبی پوشان در این بازی روند یکنواختی نداشتند. آنها در برخی دقایق پر اشتباه و ضعیف ظاهر شدند و در برخی دقایق هم خوب و منسجم و توانستند حریف خود را تحت فشار قرار دهند. اگر در یک جمله بخواهم در باره این بازی صحبت کنم باید بگویم حق استقلال در این بازی پیروزی بود.
* الریان ضعیف‌ترین تیم گروه است
آنطور که من دیدم الریان در گروه استقلال از همه تیم ها ضعیف تر و شانس صعودش از همه تیم ها کمتر است. آنها در مقابل استقلال علیرغم این که در خانه خود بازی می کردند غالبا عقب نشسته بودند. به خصوص بعد از آنکه گل دوم را زدند برنامه ای برای گل های بعدی نداشتند و همه افکار آنها تدافعی شد و حفظ نتیجه.
* سن بالا کار دست الریان داد
اگر بازی را خوب دیده باشید متوجه این موضوع شدید که استقلال در نیمه دوم کاملا حریف را تحت فشار قرار داد. این بیشتر ناشی از پیر بودن الریان بود و بالا بودن سن بازیکنان این تیم. معدل سنی این تیم آنقدر بالا بود که در نیمه دوم کاملا تحت تاثیر استقلال قرار گرفتند و چاره‌ای جز دفاع همه جانبه نداشتند.
* خط دفاعی ما روی هر دو گل مقصر بود
متاسفانه خط دفاعی ما در این بازی خوب عمل نکرد. در همان نیمه اول که هنوز بدن بازیکنان الریان افت نکرده بود و می توانستند فشار وارد کنند، خط دفاعی ما اشتباهات متعددی داشت و بازیکنان با تجربه الریان دو بار به بهترین شکل از اشتباهات مدافعان ما استفاده کردند و به گل رسیدند.
* منتظری و نور افکن
روی گل اول پژمان منتظری کاملا تقصیر داشت. او روی صحنه گل در جایگیری اشتباه داشت و حتی اشتباه ایستاده بود و ناچار شد عقب عقب برود و برای همین مهاجم الریان به راحتی روی سر و ضربه زد. روی گل دوم هم به نظر من مقصر اصلی نورافکن بود. او در آن لحظه محو تماشای بازی شده بود و یارش را گم کرد. اگر نورافکن در آن صحنه در جای خود قرار داشت قطعا مهاجم الریان نمی توانست ضربه تمام کننده اش را به توپ بزند.
* شفر ابتدای حضورش نتیجه گرا بود
روزی که شفر به استقلال آمد بیشتر به نتیجه فکر می کرد و یا بهتر است بگوییم نتیجه گرا بود. او تیمش را کاملا تدافعی می‌چید و جانب احتیاط را حفظ می کرد. برای همین بود که آبی پوشان در بازی های متعددی گل نمی خوردند. اما وقتی این تیم چند بازی را نتیجه گرفت و اعتماد به نفس به تیم بازگشت تفکرات و اندیشه های شفر هم تغییر کرد. شفر در بدو ورودش به استقلال به دنبال نباختن بود اما الان به دنبال پیروز شدن است.
* تغییرات ساختار دفاعی بی تاثیر نبوده
البته به جز تغییرات تفکر، تغییرات نفری هم باعث شد تا استحکام استقلال در خط دفاعی از بین برود. آن زمان که این تیم اصلا گل نمی خورد سه عنصر ثابت به اسم غفوری، چشمی و حسینی در خط دفاعی بودند و در سمت چپ گزینه های متغیری داشتیم که نورافکن و زکی پور بودند. اما چند هفته ای است که چشمی به خط میانی رفته و منتظری به خط دفاعی اضافه شده. بهرحال باید قبول کرد منتظری از شرایط آرمانی اش فاصله دارد. ما هم امیدواریم پژمان خیلی زود به دوران اوجش بازگردد تا بر استحکام خط دفاعی اضافه شود.
* خاطره بازی با الریان و کتک خوردن مربی این تیم
اولین باری که استقلال مقابل الریان بازی کرد، دیدار نیمه نهایی جام باشگاه های آسیا در سال ۱۹۹۰ بود. در آن بازی که در قطر هم برگزار شد ما تا دقایق پایانی یک بر صفر عقب بودیم اما در دقایق ۸۸ و ۹۰ عبدالعلی چنگیز و شاهرخ بیانی دو گل زدند و ما بازی را دو بر یک بردیم.
بعد از سوت پایان بازی زمین را ترک کردیم و قصد ورود به رختکن را داشتیم که در راهروی ورزشگاه سرمربی آن زمان الریان که خارجی هم بود از پشت به من جفت پا زد و من با سر به زمین خوردم. از شانس بد او مهدی فنونی زاده پشت سر من بود صحنه را دید و مربی الریان را به باد کتک گرفت. من خودم دیدم بنده خدا را روی هوا بلند کرد و به زمین زد. همه ما جمع شده بودیم مربی الریان را از دست فنونی زاده نجات دهیم اما زورمان نمی رسید. خلاصه که طرف هم بازی را ناجور به ما باخت و هم بعد از بازی جفت پا انداخت و البته کتکش را هم خورد.
