سی و ششمین جشنواره فیلم فجر دیشب در سالن اصلی برج میلاد تهران با اعلام اسامی برندگان سیمرغ بلورین جشنواره به کار خود پایان داد تا تب و تاب بزرگترین رویداد سینمایی ایران بار دیگر فروکش کند.
یکی از نخستین نقدهایی که جشنواره فیلم فجر امسال به همراه داشت از همان ابتدا در اعلام اسامی نامزدهای این دوره از جشنواره بود که در جای خود هم شگفتی به همراه داشت و هم قوانین ابتدایی سینما را زیر سوال می برد. باید دید هیات داوران جشنواره فیلم فجر چگونه در یک فیلم دو بازیگر نقش اول زن را شناسایی و آنها را نامزد سیمرغ بلورین کرده است.
در حال حاضر کار از نامزدها گذشته و حال باید به نتیجه انتخاب های هیات داوران در اهدا یا بهتر بگوییم تقسیم سیمرغ های سی و ششمین جشنواره فیلم فجر پرداخت. سیمرغ هایی که بیشتر در حد یک شگفتی بودند تا جایزه ای در خور بزرگترین جشنواره سینمایی کشور.
امسال به اذعان اکثریت منتقدان، خبرنگاران و عموم مردم فیلم های "مغزهای کوچک زنگ زده"، "تنگه ابوقریب" در رتبه های اول انتخاب در بخش های مختلف بودند و پس از آن فیلم های نظیر شعله ور، بمب و چهارراه استانبول جا خوش کرده بودند اما آنچه داوران در جشنواره امسال دیدند کمی متفاوت است. تفاوتی که باعث شد هومن سیدی به نشانه اعتراض بگوید فکر می کردم سالن اختتامیه را اشتباه آمده ام و اینجا جشنواره فیلم فجر نیست.
داوران و در کل دبیرخانه جشنواره امسال به طرزی علنی می خواست دل همه را به دست بیاورد و این خواسته را در شکل های مختلف مثل تولد سیمرغ های جدید نشان داد. سیمرغ هایی که نه در فراخوان و نه در اخبار آمده بودند و به یکباره در یک شب متولد شدند.
در بخش انتخاب بازیگران سالن برج میلاد تهران دیشب شاهد اعتراضات فراوانی بود. اعتراضاتی که پس از گذشت چندین ساعت از اختتامیه با نقد منتقدین و نظر هنرمندان کاملاً حالتی تخصصی به خود گرفته است.
جواد عزتی و ساعد سهیلی دو تن از بازیگران خوب این دوره از جشنواره بودند اما حتی نامزد دریافت سیمرغ بلورین نشدند. داوران جشنواره فیلم فجر امسال شگفتی آفرین شدند و به عنوان مثال در بخش بهترین بازیگر نقش مکمل مرد با نادیده گرفتن بازی تحسین برانگیز "فرهاد اصلانی" و "مهدی پور فرج" در فیلم مغزهای کوچک زنگ زده سیمرغ را به "جمشید هاشم پور" دادند.
هاشم پور در فیلم دارکوب تنها سه سکانس داشت. سکانس هایی که بازی چندانی در آن نداشت و گمان می رود داوران به پاس سالها فعالیت این جایزه را به وی داده اند. جایزه ای که می توانست در قالب سیمرغی جداگانه به هاشم پور تعلق بگیرد و نه اینکه دو بازی فوق العاده جشنواره را نادیده بگیرد.
از دیگر سیمرغ های شگفتی آور جشنواره امسال باید به سیمرغ بهترین فیلمنامه اشاره کرد. سیمرغی که باز هم به صورت مشترک به دو فیلم رسید. فیلمنامه کامیون در میان اهالی رسانه و منتقدین یکی از ضعیف ترین آثار جشنواره فیلم فجر بود و باید دید داوران بر اساس چه معیاری این فیلمنامه را واجد کسب سیمرغ بلورین جشنواره دانسته اند.
آنچه در جشنواره فیلم فجر امسال بیش از هرچیز به چشم می خورد تصمیم هیات داوران بر پخش و تقسیم سیمرغ ها بین همه نامزدهای جشنواره فیلم فجر بود.
جالب آنجا که رسول صدرعاملی داور این دوره از جشنواره در خصوص دیده نشدن برخی فیلم ها در برنامه هفت گفته است که من مثل یک کودک فیلم می بینم و اگر از یک فیلمنامه خوشم نیاید بخش های دیگر را هم نمی بینم. این گفته صدرعاملی به شدت تعجب آوراست زیرا باید دید دبیرخانه چرا داوری را انتخاب می کند که هنوز به بلوغ مشاهده فیلم نرسیده و با رفتاری غیر حرفه ای با آثار برخورد می کند.
در نگاهی دیگر صدرعاملی گفته که ما به دنبال کشف استعداد در سینمای ایران هستیم اما نمی داند استعداد در جشنواره فیلم فجر کشف نمی شود و بلکه باید استعدادها از میان دانشجویان بازیگری انتخاب شود و به عنوان مثال بازیگری همچون امیر جدیدی که سال گذشته نقش بزرگی در قاتل اهلی داشت را دیگر نمی توان کشف استعداد نامید. بلکه شاید نمونه واضح کشف استعداد را باید مهدی پورفرج نامید.
آنچه امسال در برندگان سیمرغ بلورین سی و ششمین جشنواره فیلم فجر به شدت به چشم می خورد اعمال سلیقه شخصی داوران است. سلیقه ای که صدرعاملی علناً به آن اشاره کرده است. حال بار دیگر تب و تاب جشنواره فیلم فجر به پایان رسیده اما آنچه همچنان در فضای مجازی به شدت به چشم می خورد اعتراضات فراوان در بخش های مختلف است.
