حتما برای شما هم اتفاق افتاده که نوع نگاهی که به موضوعات مختلف داشته و دارید، تأثیر به سزایی در چگونگیه رخ دادن اتفاقات برای شما داشته است.
بهتر بگویم و آن اینکه هر جور به موضوعات نگاه کنیم همان جور اتفاق خواهند افتاد؛ مثبت نگاه کنیم مثبت می شوند و اگر منفی نگاه کنیم منفی اتفاق می افتد.
حتما دیده اید که نگاه افراد مختلف به زندگی و اتفاقاتی که در مسیر زندگی برایشان رخ می دهد فرق می کند؛ عده ای بسیار خوش بین و مثبت نگر هستند و عده ای بسیار ناامید.
حسن ظن داشتن به خدا به معنای این نیست که من هرکار و عمل قبیح و گناهی که دوست دارم انجام دهم بدون توجه به اصلاح عمل و توبه و بعد هم بگویم: "من به خدا حسن ظن دارم، خدا می بخشد." چنین تفکر و اندیشه ای چیزی جز نادانی و فریب دادن خود نیست؛ خوش بین بودن به خدا یعنی اینکه من در مقام عبد بودن، بندگی کنم و با توجه به این که من بنده در عبد بودنم کوتاهی هایی دارم اما به لطف و رحمت خدا خوش بین هستم که با نقص های من با دیده ی عدل خود برخورد نمی کند و با نگاه رحمتش با من برخورد می شود.
با بعضی ها که در مورد موضوعات مختلف صحبت می کنی؛ انگار عینک بیناییشان جز زیبایی و خوش بینی و تعبیرات زیبا چیز دیگری نمی بیند و برعکس، برای بعضی دیگر غبار تیرگی و ناامیدی و یأس و حسرت شیشه ی عینک زندگیشان را پر کرده است.
این نگاه ها در جای جای زندگی خود را به طرق مختلفی نشان می دهند. یکی از از جایگاه هایی که مثبت اندیشی و منفی نگری و یا همان حسن ظن و سوء ظن داشتن بسیار کارساز و البته مهم می باشد، در رابطه با خداوند است.
شاید سؤال پیش بیاید که مگر در مورد خداوند هم حسن ظن و سوء ظن داشتن معنایی دارد و اگر دارد چگونه است؟
حُسن ظن به خدا ، یعنی انسان هیچ گاه فکر نکند که خداوند برای او خوب نخواسته است، زیرا بسیاری از گرفتاری هایی که برایمان در زندگی به شکل های مختلف پیش می آید یا بر اثر بدگمانی های ما به خداوند است و یا بعد از اتفاق و حادثه این سوء ظن پیدا می شود.
چگونه به خداوند خوش گمان باشیم؟
نکته ای که در این رابطه باید همیشه به یاد داشته باشیم این است که باید بدانیم خوش گمانی و بدگمانی های ما به خدا از اعمال خود ما نشأت می گیرند؛ یعنی انجام اعمال خوب و پسندیده ای که از ما سر بزند، نتیجه‌اش حُسن ظن و خوش گمانی به خداوند است که پاداش او را نیکو می دهد. در مقابل، انجام اعمال زشت و ناپسند، سوء عمل و بدگمانی به خداوند را در پی دارد که این از توهّمات و راه های شیطانی است برای جداکردن انسان ها از رحمت خداوند.
از دیگر آسیب های جدی که سوء ظن به خدا برای انسان به ارمغان می آورد ناامیدی به خداوند است که خود از بزرگترین گناهان به حساب می آید.
بنابر این شکایت از خداوند و سوء ظن به او معنایی ندارد، چرا که سوء ظن به خدا پیدا کردن نتیجه رفتارهای اشتباه خود ما است که نتیجه آن گرفتاری و نگرانی در دنیا و آخرت می‌باشد.
عاقلانه ترین راه انتخاب کنید
بنابر این عاقلانه ترین و عاشقانه ترین مسیر این است که در زندگی به خدا حسن ظن داشته باشیم چرا که در روایتی امام رضا علیه السلام می فرمایند: اَحسِنِ الظَّنَّ بِاللهِ فَاِنَّ مَن حَسُنَ ظَنُّهُ بِاللهِ کانَ اللهُ عِندَ ظَنِّه، گمان خود را به خداوند متعال نیکو و خوب قرار بده. هرکس که به خداوند گمان خوب و نیکو داشته باشد، خداوند هم بر طبق همان گمان خوب و حُسن ظن با او عمل و رفتار می کند.
سوء استفاده از خوش بینی به خدا
یادمان نرود که حسن ظن داشتن به خدا به معنای این نیست که من هرکار و عمل قبیح و گناهی که دوست دارم انجام دهم بدون توجه به اصلاح عمل و توبه و بعد هم بگویم: "من به خدا حسن ظن دارم، خدا می بخشد."
حُسن ظن به خدا ، یعنی انسان هیچ گاه فکر نکند که خداوند برای او خوب نخواسته است، زیرا بسیاری از گرفتاری هایی که برایمان در زندگی به شکل های مختلف پیش می آید یا بر اثر بدگمانی های ما به خداوند است و یا بعد از اتفاق و حادثه این سوء ظن پیدا می شود.
چنین تفکر و اندیشه ای چیزی جز نادانی و فریب دادن خود نیست؛ خوش بین بودن به خدا یعنی اینکه من در مقام عبد بودن، بندگی کنم و با توجه به این که من بنده در عبد بودنم کوتاهی هایی دارم اما به لطف و رحمت خدا خوش بین هستم که با نقص های من با دیده ی عدل خود برخورد نمی کند و با نگاه رحمتش با من برخورد می شود.
حتی لطف و رحمت او به حدی است که اگر من بنده در مسیر بندگی صحیح خطاهایی هم داشته باشم ، گناهان و سیئات را به حسنات هم تبدیل خواهد کرد، فقط مهم این است که من در مسیر بندگی و عبودیت قرار داشته باشم؛ إِلاَّ مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلاً صالِحاً فَأُوْلئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیماً؛ مگر کسانى که توبه کنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، که خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدّل مى کند و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است.»
