به گزارش فارس، تصویب طرح اخیر منع انکار کشتار ارامنه در پارلمان فرانسه و تعیین مجازات زندان و جریمه ۴۵ هزار یورویی برای منکران آن بیش از هرچیز غرور ملی ترکها را بار دیگر خدشهدار کرد و درسی عبرتآموز را برای معتقدین به نرمش در برابر استعمار غرب بر جای گذاشت.

هرچند سخنان تند اردوغان و زنده شدن کشتار الجزایر در اذهان، پیامد تصویب این طرح بود اما " نیکلا سارکوزی "، رئیس‌جمهور راستگرای فرانسه که با این طرح توانست آرای اقلیت ارمنی را فعلا از آن خود کند، تصریح کرد که کشورش برای تصویب چنین قانونی منتظر اجازه کسی نخواهد ماند.

این اقدام تند فرانسوی‌ها با مساله به رسمیت شناختن کشتار ارامنه فرق دارد چرا که با به رسمیت شناختن کشتار، اظهار نظر علیه آن منع نمی‌شود اما اکنون ماجرای مبهم سال ۱۹۱۵ به امری شبیه به هلوکاست تبدیل شده و انکار آن با مجازات همراه خواهد بود. فرانسه از دیرباز نیز با ورود ترکیه به اتحادیه اروپا به شدت مخالفت می‌کرد. هرچند ترکیه از چهارم آوریل ۱۹۸۷ تقاضای رسمی خود را برای پیوستن به اتحادیه اروپا تسلیم کرده است اما تاکنون و با وجود نرمش‌هایی که به عمل آورده، موفق به ورود به این اتحادیه نشده است.

شاید ترکیه اخیرا برخی مواضع تند را به خصوص در زمینه کشتی مرمره از خود نشان داده باشد اما رویکرد کلی ترک‌ها در قبال مواضع اتحادیه اروپا نوعی نرمش همراه با اکراه بوده است، به عبارت دیگر اگر چه با اکراه اما در نهایت در برابر خواسته‌های غرب کوتاه آمده‌اند. اما بحثکشتار ارامنه از آن دسته بحث‌هاست که افکار عمومی ترکیه سخت به آن حساس است و اصولا کوتاه آمدن در برابر آن را برنمی‌تابد. در چنین شرایطی یک کشور قدرتمند در اتحادیه اروپا دست به روی نقطه‌ای گذاشته که به وسیله آن راحت می‌توان خشم ترکیه را برانگیخت.

* عثمانی، نامی که همواره تنفر اروپا را برانگیخته است
هرچند بین ترکیه آتاتورک و امپراطوری عثمانی که افرادی چون " سلطان محمد فاتح " را به خود دیده است نمی‌توان رابطه این‌همانی ایجاد کرد اما ترکیه چاره‌ای ندارد جز اینکه خود را وارثعثمانی بداند. امپراطوری عثمانی دشمن سرسخت اروپا محسوب می‌شد و اروپایی‌ها از هیچ دشمنی با هدف تکه‌پاره کردن این امپراطوری بزرگ پرهیز نکردند.

در برهه‌هایی از قرون گذشته، عثمانی‌ها خواب آرام را از سران اروپا گرفته بودند و حتی تا قلب این قاره پیشروی کردند. ضربه‌ مهلک سلطان محمد فاتح به امپراطوری روم شرقی که فروپاشی این امپراطوری را در پی داشت، سرآغاز عصر نوزایی در اروپا نام گرفت.

از سوی دیگر اروپا ضمن جنگ‌های متعدد با این امپراطوری بزرگ دردسرهای متعددی را برای آن پدید آورد. از جمله این موارد می‌توان به تلاش کشورهای اروپایی بالاخص انگلیسی‌ها برای ادامه جنگ‌های بین ایران و عثمانی اشاره کرد که دو کشور بزرگ اسلامی و تاثیرگذار قرون ماضی را سال‌ها به یکدیگر مشغول کرد و ضعف هر دو را در پی داشت.

سال ۱۹۲۲ اروپا سرانجام به هدف خود رسید و امپراطوری عثمانی را تکه‌تکه کرد. دو کشور فرانسه و انگلیس متصرفات عثمانی را به حوزه‌های نفوذ خود تقسیم کردند و از تمام عثمانی همین ترکیه باقی ماند، که البته هیچ‌چیزش شبیه به عثمانی نبود و تنها می‌خواست با غرب‌گرایی راه پیشرفت را طی کند. اما با وجود این غرب‌گرایی و نرمش در برابر دشمنان سابق، برای اروپا، ترک‌ها وارثان امپراطوری عثمانی و همچنان منفور هستند. هیچ نرمشی این نفرت را از بین نخواهد برد. از دیگر سو، پس از آنکه با پایان جنگ سرد، اسلام به عنوان دشمن اصلی جهان غرب تعریف شد، ترکیه به عنوان یک کشور مسلمان اروپایی دیگر نمی‌تواند انتظار رفتار خوبی از سوی دشمنان دین اکثریت قاطع مردم خود را داشته باشد.

* موانع ورود ترکیه به اتحادیه اروپا
ترکیه برای ورود به اتحادیه اروپا با مخالفت شدید سه کشور آلمان، فرانسه و قبرس مواجه است. اختلافات بین قبرس و ترکیه به خوبی روشن است و ترک‌ها حتی قبرس را به رسمیت هم نمی‌شناسند. به این ترتیب ترکیه نمی‌تواند وارد اتحادیه‌ای شود که یک کشور آن را اصلا قبول ندارد.

آلمانی‌ها که در اروپا به نژادپرستی معروف‌اند، حتی اقلیت ترکی را که در کشورشان زندگی می‌کنند نیز نمی‌توانند تحمل کنند، این در حالی است که این اقلیت مالیات خود را حتی زودتر از شهروندان آلمانی به دولت می‌پردازد. نگاه آلمانی‌ها به ترک‌ها به شدت تحقیرآمیز است. آلمان پرجمعیت‌ترین کشور اتحادیه اروپاست و نمی‌خواهد با ورود ترکیه به این اتحادیه برای خود رقیب بتراشد.

اما دیدگاه فرانسوی‌ها در این مخالفت، دیدگاهی رادیکال و ایدئولوژیک است. فرانسوی‌ها با ورود کشوری به اتحادیه اروپا که ۹۸ درصد از جامعه آن را مسلمانان تشکیل می‌دهند، مخالف‌اند. سارکوزی راستگرا در این مسیر از هیچ تلاشی دریغ نخواهد کرد حتی اگر این تلاش مجازات کسانی باشد که یک مساله قابل بحثتاریخی را زیر سوال ببرند.

در این بین خواسته‌های اتحادیه اروپا از ترکیه بعضا جالب است. شناسایی قتل عام ارامنه، شناسایی دولت یونانی قبرس، خارج کردن نیروهای نظامی از این کشور، بازگشایی بنادر و فرودگاه‌های خود بر روی کشتی‌ها و هواپیماهای قبرسی، ایجاد آزادی مذهبی، رعایت حقوق اقلیت‌ها از جمله کردها و تغییر قوانین کیفری از جمله خواسته‌های اتحادیه اروپا از ترکیه است.

بر این اساس ترکیه باید قوانین جزایی اسلامی را کنار بگذارد، بپذیرد که در جنگ جهانی اول مرتکب کشتار ارامنه شده و به تبع آن غرامت پرداخته و عذرخواهی کند، به گروه‌های جدایی‌طلب که در لوای حمایت از حقوق کردها مشغول فعالیت تروریستی هستند اجازه فعالیت آزادانه دهد، همجنس‌گرایی را به رسمیت شناسد و در یک کلام چیزهایی را بپذیرد که به معنای نابودی فرهنگی ملی و اسلامی آن است. حتی از ترکیه خواسته شده است که ذبح دام در ملاءعام را لغو کند!

* یک بام و دو هوای عدالت و توسعه و نرمش در برابر غرب
سردمداران سکولار ترک اصولا ارزشی برای فرهنگ بومی خود قائل نبوده‌اند که نگران تاراج آن به وسیله اروپا باشند. مجازات زنا سال‌ها پیش در این کشور لغو شد و جالب اینکه وقتی در سال ۱۳۸۳ پارلمان ترکیه برقراری مجدد مجازات بر زنا را مورد بررسی قرار داد با واکنش اتحادیه اروپا مواجه شد. همجنس‌گرایی نیز در ترکیه جرم محسوب نمی‌شود و تنها از آن به عنوان بیماری روانی یاد می‌گردد.

ترک‌ها حتی در حوزه سیاسی نیز امتیازاتی دادند و از اعدام عبدالله اوجالان، سرکرده حزب کارگران کردستان ترکیه نیز پرهیز کردند. اما همه این موارد به پذیرش ترکیه در اتحادیه اروپا نینجامید.

با بر سر کار آمدن حزب عدالت و توسعه به نظر می‌رسد که این رویکرد تغییرات زیادی را به خود ببیند. حزب عدالت و توسعه از سوی بسیاری به عنوان حزبی اسلام‌خواه شناخته می‌شد و حتی برخی شبکه‌های خبری غربی پیروزی آن در انتخابات را به مثابه پیروزی اسلام بر سکولاریسم دانستند.

حزب آقای اردوغان اتفاقا دیگر به عضویت در اتحادیه اروپا چندان تمایلی نشان نمی‌داد و در ابتدای امر نگاه خود را به منطقه انداخت و در بهبود روابط با کشورهای منطقه گام‌های خوبی هم برداشت اما متاسفانه این رویکرد چندان به طول نینجامید.

پس از بروز برخی اغتشاشات در سوریه، ترک‌ها به حمایت از مخالفان دولت مبادرت ورزیدند و در این حمایت حتی گام را از بسیاری از کشورهای غربی نیز فراتر گذاشتند. ترکیه همچنین با موافقت با استقرار رادار سپر دفاع موشکی ناتو در خاک خود، نرمشی دیگر در برابر غرب از خود بروز داد. هرچند ترکیه عضو ناتو است اما الزامی به پذیرش این رادار در خاک خود نداشت.

* نرمش در برابر غرب و تحقیر غرور ملی ترک‌ها
مصوبه اخیر مجلس ملی فرانسه که در جریان تصویب آن تنها پنجاه نماینده پارلمان حضور به هم رساندند و سرانجام با ۳۵ رای و تنها با بلند کردن دست به تصویب رسید، بار دیگر باید به ترک‌ها ثابت کرده باشد که غرب نمی‌تواند یک کشور مسلمان را در حیات خلوت خود راه دهد.

شدت تحقیر غرور ملی ترک‌ها توسط فرانسه به حدی بود که سفیر ترکیه در پاریس، فردای تصویب مصوبه به آنکارا بازگشت. سخنرانی‌های تندی نیز از سوی مقامات ترک از جمله اردوغان متوجه فرانسه شد. اردوغان در واکنش به این اقدام، پرونده کشتار مردم الجزایر در جریان ۱۳۲ سال استعمار و سوزاندن مردم این کشور در کوره‌های آدمسوزی را مطرح کرد. اما از آقای اردوغان باید پرسید که چرا تا به امروز در این خصوص ساکت بوده است؟

شاید اگر نرمشهای ترکیه در برابر غرب نبود، امروز مجلس ملی فرانسه و سیاستمدارمضحکی چون سارکوزی به خود اجازه نمیداد که یک ملت مسلمان را تحقیر کند. تنها راه ترکها در این بین، رویکرد دوباره به خاورمیانه و اصلاح روابطشان با کشورهای خاورمیانه است. غرب تنها زمانی توان ضربه زدن به منافع ترکیه را دارد که تخممرغهای ترکیه در سبد سست غرب چیده شده باشند.