پرسپولیس از شکست خانگی گریخت و توانست برابر گسترش فولاد تبریز به تساوی یک- یک برسد.
صدرنشین لیگ برتر در دیدار قبلی مقابل سیاه‌جامگان هم در دقیقه 90 به گل رسید و به زحمت تیم قعرنشین سیاه‌جامگان را پشت سر گذاشت. این افت محسوس سرخپوشان تهرانی به مشکلات خط حمله پرسپولیس برمی‌گردد. هرچند علی علیپور توانست 12 گل بزند اما این به تنهایی کافی نیست. پرسپولیس تاکنون هم شانس آورده که نیم‌فصل تیم‌هایی مثل استقلال تهران، ذوب‌آهن اصفهان و... خواب بودند تا تیم برانکو امتیاز جمع کند.
باری، آنچه مشهود است ضعف خط حمله پرسپولیس در غیاب مهدی طارمی است به حدی که برانکو هم در نشست خبری پس از بازی با گسترش فولاد اعتراف می‌کند گادوین منشا گلزن نیست و باید وحید امیری را کنار علی علیپور آزمایش کند. خواه ناخواه مهدی طارمی بهترین گلزن سه، چهار سال اخیر پرسپولیس و آقای گل دو دوره گذشته لیگ برتر بوده است. او نه تنها مهاجم تیغ‌داری است بلکه یک ستاره است که تیمش را رو به جلو هدایت می‌کند و باعث ترس مدافعان حریف می‌شود. بارها شده که همین مهدی طارمی، پرسپولیس را از بحران خارج کرده و سر بزنگاه و لحظات سخت با گل‌هایش باعث موفقیت این تیم شده است. حالا قرار است با جدایی مهدی طارمی مبلغ 500 هزار دلار به پرسپولیس برسد. کمی بیشتر از 2 میلیارد تومان که شاید گوشه‌ای از مشکلات مالی پرسپولیس را مرتفع کند اما آیا می‌ارزد؟
باشگاه پرسپولیس چه چیزی را از دست داده تا چه چیزی به دست بیاورد؟ در مثل جای هیچ مناقشه‌ای نیست. از دست دادن مهدی طارمی توسط پرسپولیس مثل از دست دادن مسی از سوی بارسلوناست. این درست که مهدی طارمی خودش نمی‌خواست بماند اما مگر او قرارداد نداشت؟ چه اصراری بود که به طارمی تمدید قرارداد دو ساله پیشنهاد شود؟ او می‌توانست حداقل تا پایان فصل بماند و به پرسپولیس کمک کند. برانکو هم همین را می‌خواست اما لجبازی طرفین و کشمکش بر سر تمدید یا عدم تمدید دو ساله قرارداد در نهایت منجر به جدایی طارمی و پیوستن او به الغرافه شد. حالا از بهمن‌ماه به بعد پرسپولیسی‌ها باید شاهد درخشش مهدی طارمی در لیگ قطر باشند و کماکان صدای اعتراض برانکو به گل نزدن‌های گادوین منشا را در نشست‌های خبری بشنوند!
