زعفران یکی از ظرفیت‌های بالقوه اقتصاد ایران برای صادرات در جهان به شمار می رود که بسیاری از کشورها چشم طعم به این محصول منحصر به فرد کشور دوخته اند.
ایران با تولید 92 درصد زعفران مقام اول تولید و تجارت در جهان را به خود اختصاص داده است که این امر فرصت مناسبی برای اقتصاد ایران ایجاد کرده تا با استفاده حداکثری از این پتانسیل بالقوه بتوانیم در زمینه صادرات پایدار گام برداریم.
ارزش صادرات غیرنفتی و کاهش وابستگی به درآمدهای حاصل از فروش نفت موضوعی است که دولتمردان در ادوار مختلف براین سیاست مهم تاکید دارند، چرا که این امر تقویت نظام ارزی و توسعه تبادلات تجاری با دیگر کشورها را به همراه دارد.
اهمیت توسعه صادرات نفتی به قدری حائز اهمیت است که دولتمردان بر بستن چاه های نفت و شکل گیری اقتصاد بر پایه تولیدات غیرنفتی تاکید دارند که با وجود این به نظر می رسد که بخش کشاورزی نقش بسزایی در تحقق این آرمان دارد که برخی از مسئولان به این موضوع باوری ندارند.
علی حسینی عضو شورای ملی زعفران با اشاره به اینکه با توسعه صادرات زعفران امکان بستن چاه های نفت کشور وجود دارد، اظهار کرد: با توجه به آنکه بیش از 90 درصد زعفران در ایران تولید می شود، با به کارگیری برخی تمهیدات امکان توسعه صادرات و جایگزینی آن به جای درآمدهای نفتی به سهولت وجود دارد.
وی افزود: با خرید و فروش و صادرات زعفران از سوی دولت امیدی به توسعه صادرات درآمدهای غیر نفتی نیست.
حسینی با اشاره به اینکه سهم بزرگترین تولیدکننده زعفران از بازارهای صادراتی 20 درصد است، بیان کرد: سهم ناچیز بزرگترین تولیدکننده زعفران از بازارهای دنیا یک چالش بزرگ برای ایران محسوب می شود، چرا که این امر برای سایر کشورها ثروت آفرینی و برای ایران تنها یک افتخار است.
عضو شورای ملی زعفران با انتقاد از تصمیم‌گیری مسئولان دولتی در اتاق‌های دربسته گفت: با توجه به آنکه تولیدکنندگان سال ها عمر خود را در تولید، فرآوری و بسته بندی محصول گذاشتند، اما بخش دولتی از نظرهای بخش خصوصی استفاده نمی‌کند که این امر ناامنی در صادرات زعفران را به همراه دارد.
به گفته وی؛ نوسان قیمت زعفران به زیان صادرات و کشاورزان تمام می شود که به همین خاطر مدیریت قیمت امری ضروری است.
نبود ثبات اقتصادی، لطمه جدی به بازار زعفران وارد کرد
غلامرضا میری نایب رئیس شورای ملی زعفران اظهار کرد: ایران بزرگترین تولیدکننده زعفران در دنیا به شمار می رود که در صورت اراده عظیم با توسعه صادرات امکان جایگزینی آن با درآمدهای نفتی وجود دارد.
میری ادامه داد: با توجه به آنکه دولتمردان معتقدند که اقتصاد مولد کشور پتانسیل تولید هزارتن زعفران در دنیا را دارد، اما هم اکنون تولید 360 تا 400 تن محصول روی دست کشاورزان مانده است، در حالیکه تایوان با وجود واردات خاک از سایر کشورها، اقتصاد چهارم جهان را دارا است.
این مقام مسئول توسعه صادرات زعفران را مستلزم فراهم کردن زیرساخت ها و حمایت های لازم دانست و گفت: با توجه به آنکه انحصار تولید 92 درصد زعفران دنیا دراختیار ایران است، اما درآمد و ثروت آفرینی آن برای سایر کشورهاست که با توسعه صنایع تبدیلی انحصار بزرگترین تولیدکننده همچنان در اختیار کشور خواهد بود.
میری با اشاره به اینکه نبود ثبات اقتصادی لطمه جدی به بازار زعفران وارد می‌کند، بیان کرد: در چند سال اخیر به سبب مشکلاتی نظیر نقل و انتقال پول ناشی از شرایط تحریم موجب شده که سایر رقبا با خرید زعفران ایرانی ، آن را به اسم خود به سایر کشورها عرضه کنند که این امر آثار سویی برای تولید طلای سرخ ایرانی به همراه خواهد داشت.
نایب رئیس شورای ملی زعفران با بیان اینکه اصل 44 تنها روی کاغذ نوشته شده است، یادآور شد: دولت برای توسعه صادرات باید تمامی امور را به بخش خصوصی واگذار کند و تنها خود نظاره گر باشد.
