آیت‌الله بهجت شعری از سعدی را نقل کرد که می‌گوید: بنی آدم اعضای یکدیگرند، که در آفرینش ز یک گوهرند.
آیت الله محمد تقی بهجت فومنی گفت: مرحوم شیخ عباس قمی در سفینه البحار روایتی نقل می‌کند که گویا این شعر اقتباس از آن است، اگر کسی در امثال و حکم و اشعار تتبع کند، می‌تواند مجموعه ی بزرگی از آثار جمع آوری نماید. در روایت این مضمون آمده است که: گاهی مومن به غصه و اندوه مبتلا می‌گردد و سبب آن را نمی‌داند. سبب آن ابتلا مومن دیگری است به بلایی در اقصی نقطه‌های عالم و گاهی رفع بلا از او، موجب شادی مومنین دیگر است، و گاهی یک مومن موجب رحمت و برکات برای مومنین دیگر می‌گردد.
ایشان بیان کرد: آیا با این همه بلاها که برای مسلمانان به خصوص شیعیان وارد می‌شود، ما نباید هیچ غم و اندوه داشته باشیم؟ آیا باید بی تفاوت باشیم؟ یا باید حال ما در نگرانی و ناراحتی مثل این باشد که بلا بر سر خود ما می بارد؟
آیت الله بهجت در پایان گفت: یکی از علایم آخرالزمان و قیام و ظهور حضرت مهدی(عج) آن است که: «عند قسوه القلوب»، هنگام سنگدلی مردم! در هر حال با ما اتمام حجت کرده‌اند که اگر در این زمان تکلیف خود را بدانیم و بدان عمل کنیم، باید از خوشحالی کلاه مان را به هوا بیندازیم، و در مواردی که اصالت برائت جاری نیست، مثل دماء و اموال خطیره و اغراض و اسلام و ضروریات دین، به احتیاط عمل کنیم.
