نکته مهم در مواجهه با تجمع‌های اعتراضی به نوع نگاه و برخورد دولت در سیاسی جلوه دادن آن است؛ واکنشی که به نوعی فرار به جلوست. اولین نفر معاون رئیس‌جمهور بود که با فرار رو به جلو و مقصر نشان دادن جناح رقیب سعی کرد صورت مسئله را پاک کند و دولت را در این اتفاقات پیش آمده بی‌گناه جلوه دهد.
اسحاق جهانگیری فردای تجمعات در مشهد یعنی جمعه 8 دی ماه، جریان رقیب را بانی این حوادث نامید و گفت: «امروز کسانی این مسائل را بهانه کرده‌اند و بانی حوادثی شده‌اند که ابعاد و زوایای دیگری دارد و باید بدانند دود این حوادث به چشم خود آنها خواهد رفت چرا که وقتی جریان اجتماعی ایجاد شد و به سطح خیابان رسید قطعاً کسانی که آن را شروع کرده‌اند کنترل‌کننده آن نخواهند بود و دیگران سوار بر آن موج خواهند شد.»
بعد از آقای جهانگیری نیز همین تئوری توطئه توسط دیگر اصلاح‌طلبان و تئوریسین‌های این جریان ادامه یافت.
بعد از تئوری توطئه معاون اول همین خط فکری از سوی برخی از تئوریسین‌های جریان اصلاحات نیز پیگیری شد تا جایی‌که محمدرضا جلایی‌پور عضو حزب منحله مشارکت هم اعتراض‌های مشهد را سازماندهی شده توصیف کرد. او در همان روز در کانال تلگرامی خود نوشت: «گویا باید جوری وانمود می‌شد که واقعاً مردم از «دولت روحانی» ناراحتند. در صورتی‌که در اعتراضات خودجوش معمولاً شعارها بیشتر علیه «حاکمیت» هست نه «دولت».
عباس عبدی دیگر تئوریسین این جریان نیز روز شنبه 9 دی ماه در واکنش به اعتراضات نوشت: « در دوره احمدی‌نژاد وضع تورم و اشتغال بدتر بود ولی کسی تجمع نکرد لذا منطقی است که بگوییم این تظاهرات مبتنی بر یک واکنش خودانگیخته اجتماعی و غریزی مردمی نیست.»
حلقه مشورتی رئیس‌جمهور که برخلاف شعار اعتدال تنها از یک جناح انتخاب شده‌اند، نگذاشتند سیاست اعتدالی دولت بیش از یک روز تداوم یابد و با مشورت‌های یکجانبه تلاش کردند مجدد همان خط فکری « تئوری توطئه» را احیا سازند. مشورت‌های این حلقه موجب شد رئیس‌جمهور یک روز بعد از سخنرانی امیدوارانه‌اش، همان سیاست فرافکنی و انداختن مشکلات به گردن دیگران را دنبال کند. در این خط فکری دولت نگاهی کاملاً سیاسی به ناآرامی‌های اخیر داشته و تصمیم دارد کما فی‌السابق کاری نکند و با استناد به اینکه «عده‌ای توطئه کرده‌اند» بنشیند و عمیق‌تر شدن بحران اقتصادی را نظاره کند.
اما حلقه مشورتی رئیس‌جمهور را چه کسانی تشکیل می‌دهند؟ سر تیم این حلقه مشورتی که مشاور نام «آشنا» ی دولت است افرادی مانند عباس عبدی، هادی خانیکی، محمدرضا جلائی پور، محمد قاچانی و محمد فاضلی را گرد خود جمع آورده است. افرادی که در موضع گیری‌های شخصی خود نیز از فردای این تجمعات اعتراضی همین خط فکری را القاء کرده‌اند.
حسام‌الدین آشنا 8 دی ماه با نام بردن مشکلات کشور از جمله « بیکاری، گرانی، فساد، محیط زیست، کم‌آبی، فاصله طبقاتی، توزیع نامتوازن بودجه» اما این مشکلات را عامل اصلی بحران‌ها نمی‌داند و اعتقاد دارد: «در هیچ کشوری، هیچ کدام از این بحران‌ها در خیابان و بر بستر خشونت حل نشده است.» او عامل این ناآرامی‌ها را اینگونه معرفی می‌کند: «باندهای دسیسه و نیرنگ حداقل دوبار ثابت کرده‌اند که می‌توانند توده‌ها را بفریبند.»
آشنا سعی دارد با انداختن تمام مشکلات به گردن دولت گذشته دولت یازدهم و دوازدهم را در ایجاد مشکلات اقتصادی بی‌گناه جلوه بدهد و در تحلیلی دیگر و در فراری رو به جلو در راستای تبرئه دولت، رسانه ملی را مقصر این ناآرامی‌ها و آشوب‌ها معرفی می‌کند.
اما همین اعتقادات و مشاوره‌های غلط «حلقه مشاوران» کافی بود که رئیس‌جمهور در جمع رؤسای کمیسیون‌های مجلس (روز دوشنبه 11 دی ماه) در موضعی متفاوت نسبت به سخنان روز گذشته خود در هیئت دولت ضمن دفاع از دولت و ستایش از اقدامات صورت گرفته برای ایجاد‌اشتغال، رفع تحریم‌ها،جلوگیری از تورم و افزایش رشد اقتصادی سعی کرد مقصر اصلی مشکلات را دولت گذشته معرفی کند.
دولت و سیاستمداران دولتی باید این واقعیت را بپذیرند که امروز مردم از وضعیت اقتصادی کشور رضایت ندارند و به همین دلیل باید مسئولان با هوشمندی در این‌باره عمل کنند. امروز اولویت کشور باید تلاش برای رضایتمندی مردم باشد. لذا بهتر است حلقه مشاوران رئیس‌جمهور به جای راهکارهای سیاسی برای رهایی دولت از مشکلات راهکارهای مناسب برای اصلاح و تحول جدی در اقتصاد کشور ارائه دهند و در برابر مردم که امروز مطالباتشان اقتصادی است، پاسخگو باشند.
