به گزارش سی ار ال،چای نقش مهمی در فرهنگ آسیا به عنوان یک نوشیدنی پرمصرف و شفابخش ایفا کرده و قرن هاست که در چین موجود است.

ظاهرا در قرون گذشته چای نشانه ای از جایگاه اجتماعی بوده و بیشتر در میان اشراف رواج داشته و مردم عادی فقط می توانستند از طعم آن استفاده کنند.

در این مورد بد نیست اشاره کنیم به این که طبق مطالبی که از سایت های تاریخی جمع آوری شده است، نحوه تولید و تهیه همه نوع چای در دوره سلسله " سونگ "(۹۶۰-۱۲۷۹) تغییر کرده است. چای در میان مقامات دولتی و روشنفکران، در طول دوران سلسله سونگ در جنوب چین رواج داشته است. آنها هنگام صرف چای، به اموری مثل خطاطی، نقاشی، و بحثفلسفی می پرداختند. برخی اوقات نیز آنها در مکان هایی که چای و بساط چای آماده بود، مسابقاتی برای آگاهی از کیفیت چای به راه می انداختند.

خاصیت چای به نحوی است که نوشیدنش هم به صورت گروهی دلچسب است، و هم اگر تنها، غرق در افکار خود در گوشه ای دنج نشسته باشید!

البته اگر بخواهیم بیشتر از نوشیدن چای لذت ببریم بهتر است که فقط به نوشیدن چای فکر کنیم و نه چیز دیگر! در این صورت هم از نوشیدن چای لذت می بریم و هم چای تاثیر اصلی خود را بر روی بدن ما می گذارد.

این روزها سیاست های متناقضی راجع به تولید و عرضه چای وجود دارد. اما چایکاران در ژاپن و چین اغلب از درآمدهای بهتری نسبت به کشاورزان تولید کننده چای سیاه در دیگر کشورها برخوردارند.

طبق اطلاعات تاریخی که جمع آوری شده است، خاستگاه گیاه چای، شرق و جنوب چین، میانمار شمالی و ایالت آسام هند است و گونه هایی از آن به طور طبیعی در نواحی شرقی و جنوب شرق چین رشد می کند. تحقیقات اخیر نیز وجود گونه های دورگه از نوع چای را در نواحی گسترده تری از مناطق مذکور بیان می کند که خاستگاه چای در نقطه ای واقع شده است که شامل بخش شمالی میانمار و ایالت های "یون نان" و "سی چوان" چین را شامل می شود.