حسین بهلولی با بیان اینکه انسان‌هایی که از عواطف و احساسات خود شناخت کافی دارند، می‌دانند چه زمانی خوب و پرانرژی یا در چه مواردی ناراحت و خسته هستند، افزود: اما افرادی که دچار بی‌سوادی عاطفی هستند وقتی دچاربی‌حوصلگی، غمگینی و ناراحتی می‌شوند، نمی‌توانند توضیح دهند فقط عنوان می‌کنند حال خوبی ندارند.
این روانشناس ادامه داد: افرادی که دچار بی‌سوادی عاطفی هستند از اینکه حال گرفته‌شان به‌دلیل خستگی، احساس خجالت، طرد شدن، حسادت، تنفر، گناه، شرمندگی یا حقارت است آگاه نیستند و به عبارتی وضعیتشان برایشان مشخص و واضح نیست.
بهلولی با اشاره با اینکه افراد مبتلا به کوری عاطفی نمی‌توانند تفکیکی بین احساسات منفی خود قائل و برای بیان احساس درون خود واژگان مناسبی پیدا کنند، عنوان کرد: این مسئله تبعات روحی و روانی بسیاری در جامعه دارد و چه بسا در در مواردی سبب طلاق عاطفی بین زوجین و منزوی و تنها شدن افراد از سطح جامعه می‌شود و در مواردی سبب روی آوردن فرد به فضاهای مجازی مخرب و آسیب‌زا شود.
وی اضافه کرد: از جمله مواردی که باعث می‌شود فرد دچار بی‌سوادی عاطفی شود این بوده که در خانواده‌ای بزرگ می‌شوند که والدین دارای سبک فرزندپروری استبدادی هستند، گفت: در این خانواده‌ها ارتباط والدین و فرزندان خشک و سخت‌گیرانه است چرا که تمامی تصمیم‌ها بر عهده والدین بوده و از فرزند خود در تصمیم‌گیری‌ها مشارک نمی‌گیرند و قوانین سخت‌گیرانه‌ای بین آنها حاکم است.
این روانشناس تاکید کرد: اولین گام برای پیشگیری از بی‌سوادی عاطفی این بوده که والدین آموزش‌های لازم را به فرزند خود از دوران کودکی بیاموزند و به عبارتی به فرزندان خود یاد بدهند که عواطف و احساسات خود را حتی با یک لبخند ساده و تشکر کردن نشان دهند.
وی ادامه داد: نوجوانان حتی با دیدن ارتباط صمیمانه بین پدر و مادر از طریق یادگیری مشاهده‌ای، چگونگی ارتباط موثر با اطرافیان و به ویژه همسر خود در آینده را فرا می‌گیرند بنابراین ضرورت دارد که افراد یاد بگیرند و حتی از اطرافیان خود بپرسند که دلیل دوست داشتنی بودن، ناراحتی یا طرد شدن آنها چیست و تمرین کنند تا احساساتشان را نشان دهند.
