قبل از این که در یک دوره شاهد حضور تقریبا همزمان سه دروازهبان ایرانی یعنی سوشا مکانی و علیرضا حقیقی و امیرعابدزاده در لیگهای خارجی باشیم این لیست بسیار کمتعدادتر هم بود. نکته مشترک جالب این دروازهبانها هم پرسپولیسی بودنشان است. اولین پرسپولیسی لژیونر به سالهای خیلی قبلتر برمیگردد. مهدی عسگرخانی احتمالا اولین دروازهبانی بوده که در تیمی به غیر از تیم داخلی ایران بازی کرد. او به السالمیه کویت رفت. این که بازی کرد یا نه و عملکردش خوب بود یا نه را نمیدانیم. دروازهبان پرسپولیسی بعدی بهروز سلطانی بود. او به آلمان رفت اما حضورش فقط به بازی در چند تیم محلی آلمانی مختص شد که البته شاید برای آن زمان خیلی هم ترانسفر بدی نبود. نفر بعدی نیما نکیسا بود. دروازهبانی که برای فرار از رقابت با عابدزاده راهی یونان شد و ۵۰ بازی در این لیگ انجام داد و به ایران بازگشت و البته مسیر بازگشت او دیگر پرسپولیس نبود و به برق شیراز رفت. محمد محمدی و فرشید کریمی هم به عنوان لژیونر راهی لیگ آمریکا و تیم داریوش یزدانی شدند. اگرچه بازیای در کارنامهشان ثبت نشده است.
از میان استقلالیها هم باید به ناصر حجازی اشاره کرد که به تیم محمدان بنگلادش پیوست. او، توان خود را عیان ساخت و از گلر دومی محمدان به سرمربیگری این تیم رسید. نسل جدید با رفتن علیرضا حقیقی شروع شد و به سوشا مکانی و امیرعابدزاده رسید. سه دروازهبانی که شاید کمیت این لیست را افزایش داده باشند اما بر کیفیت آن چیزی اضافه نکردهاند و شاید حتی آن را تنزل هم داده باشند. سه دروازهبان ایرانی در سالهای دور از خانه چه عملکردی داشتهاند؟
علیرضا حقیقی
باشگاهها: روبین کازان، اسپورتینگ کوویلیا (قرضی)،پنافیل (قرضی)، ماریتیمو و اسکلیستونا
۵۸ بازی- ۱۰۳ گل خورده- ۱۰ کلینشیت- میانگین هر بازی ۱،۷۷ گل خورده- ۱۷ درصد کلین شیت
سوشا مکانی
باشگاهها: میوندالن و استرومسگودست (قرضی)
۳۰ بازی- ۳۰ گل خورده- ۱۵ کلین شیت- میانگین هر بازی یک گل خورده- ۵۰درصد کلینشیت
امیرعابدزاده
باشگاهها: اورنج کانتی،ماریتیمو و باریرنسه
۲۰ بازی- ۲۱ گل خورده- ۶کلینشیت- میانگین هر بازی ۱/۰۵ گل خورده- ۳۰ درصد کلینشیت
همه دروازهبانهای ایرانی در اروپا، بیشتر از هر بازی یک گل خوردهاند و آمار حقیقی از همه بدتر است. آنها تعداد کلین شیتهای چندان قابل قبولی هم ندارند و بجز سوشا، هیچکس نتوانسته بیشتر از یک سوم بازیهایش کلین شیت کند. آماری ناموفق، برای بازیکنانی که هیچکدام، به عنوان دروازهبان اول ایران به اروپا یا آمریکا سفر نکردند.