بارها شنیده ایم درست فکر کن، طرز فکرت را عوض کن، درست بفهم، اما کمتر گفته اند، چگونه فکر کنیم تا زندگی بهتری داشته باشیم.
وچگونه تفکر و تعقل خود را به سطوح بالاتری برسانیم، طرز فکر بهتری داشته باشیم، غصهها وعصبانیت هایمان را کاهش دهیم، از اشتباه دربرداشتها و تصمیم گیریها پیشگیری کنیم و در بهبود مسائل یکی پس از دیگری، مهارت پیدا کنیم رسیدن به این مهارتها شروطی دارد:
۱- برای اینکه هر نکته را خوب بفهمیم، برای خود مثالهای بیشتری بزنیم.
۲-نکتههای آن را در زندگی هر روزه خود و دیگران بیابیم و روشهای صحیحتر را در عمل پیاده کنیم.
امیرالمومنین (علیه السلام) میفرمایند: «اذا همَمتَ بأمرٍ فتدبَّر عاقبتَه» چون قصد انجام کاری داشتی در عاقبتش اندیشه کن، اگرخیر و رشد بود دنبال کن و اگر انحراف بود رهایش کن. المحاسن، ج. ۱، ص. ۱
اگر قبل از هر اقدام به آخر و عاقبتش فکر نکنیم، چه گرفتاری هایی برای خود درست میکنیم! گاهی نیز هدف خوبی داریم، اما مسیری دیگر را طی میکنیم اگر از خود بپرسیم: برای چه به پارک میرویم؟ پاسخ این است که: برای اینکه خوش بگذرد، تفریح کنیم و به آرامش برسیم. اگر هدف را تعیین نکنیم برای این که کجا بنشینیم، چه بخوریم و تا کی بمانیم، با هم دعوا میکنیم و بعد از چند ساعت، خسته و ناراحت برمیگردیم.
میخواهیم ازدواج کنیم برای چه؟ برای این که به رشد و خوشبختی بالاتری برسیم برای این که تغییرات مثبت پیدا کنیم برای این که به بهانه بودن با دیگری، تمام استعدادهای خوب خود را ابراز کنیم پس ازدواج شروعی جدیتر در تغییرات مثبت و بهانهای برای ابراز توانمندی های زیباست.
اگر هدف اصلی را گم کنیم، مثلا ازدواج کنیم، چون همه دارند ازدواج میکنند، یا اینکه دیگر دارد دیر میشود، یا اینکه کسی را پیدا کنم که یکسره درخدمتمان باشد و تنهایی و بی هدفی یمان را را پر کند، آنوقت مرتب بهانه میگیریم، عصبانی میشویم، غصه میخوریم، درگیری ایجاد میکنیم، و مرتباً همدیگر را به جای تکریم وتحسین که عامل خوشبختی و تلاش است تحقیر و دلزده میکنیم.
وقتی مهمان دعوت میکنیم یا به دیدن آشنایان میرویم چه هدفی داریم؟... پس نباید با گله از گذشتهها یا ایراد گرفتن از اشکالات وکاستیهای افراد، روابط را تیره کنیم.
برای که نماز میخوانیم؟ برای «خدا» یا برای خودمان تا بشنویم و بفهمیم که چه هستیم و چه باید بشویم و نماز، ما را اهل ادب و اخلاق بندگان کند.
توجه به هدف اولین نکته و از مهمترین تمرینهایی است که میتواند فکر و ذکر روز و شبمان باشد.
هر که در عاقبت کار نِگریست، در عاقبت کار نَگریست