نمایش "الیورتوئیست" به کارگردانی "حسین پارسایی" از یکم آذر ماه در مجموعه تالار وحدت تهران روی صحنه رفته است.
این نمایش از حضور بسیاری از چهره های مطرح سینما و تلویزیون بهره‌مند است و به همین بهانه توانسته یلبت های هنفگتی با مبالغ 100 تا 140 هزار تومان را به فروش بگذارد و در کمال تعجب 10 روز نخستین این اثر تنها یک هفته بعد از بلیت فروشی پر اعلام شده است.
این روزها مساله گران شدن قیمت بلیت تئاتر و همچنین استفاده از بازیگران چهره به معضلی جدی برای جوانان عرصه نمایش تبدیل شده است به نحوی که عده بسیاری از این بازیگران همه روزه به روند فعلی اعتراض می کنند.
متاسفانه اعتراض جوانان نه تنها پاسخی نداشته بلکه تئاتر ایران هر روز شاهد حضور پر رنگ‌تری از چهره های سینمایی و ورزشی در تئاتر است. صاحبان سرمایه نیز این امر را عادی دانسته و این اعتراضات را به نوعی هیجانات کاذب می دانند.
مشکل از آنجا شروع می شود که با ورود بازیگران سینما و چهره، هزینه تولید یک تئاتر چندین برابر می شود زیرا حداق دستمزد یک بازیگر چهره معمولی برای حضور در هر شب اجرایی 1 میلیون تومان است. این رقم در قبال بازیگران چهره سینما چندین برابر شده و به ارقامی به میزان 500 تا 600 میلیون تومان برای فعالیت در یک نمایش ختم می شود. این در حالی اتفاق می افتد که بازیگران جوان معمولاً باید رایگان در این آثار حاضر شوند.
از طرفی قیمت سالن‌های تئاتر خصوصی به حدی بالا رفته که گروه جوان شاید بتواند با قرض و وام از پس هزینه های آن بر آید. اما باید برای بازپرداخت این مبلغ به فروش دل خوش باشد و فروش در تئاتر امروز با روند مسمومی که صاحبان سرمایه پیش گرفته اند تنها با حضور چهره ها ممکن است.
الیورتوئیست حسین پارسایی هم همین گونه است. شایعات متفاوتی از دستمزدهای میلیونی بازیگران اصلی نمایش شنیده می شود اما طبق آخرین اخبار این اثر با هزینه ای چندین میلیاردی تولید شده است. هزینه ای که مشخص نیست از کجا تامین شده و به چه بهایی می خواهد بازگشت مالی داشته باشد.
از سویی بسیاری از بازیگران جوان طی فراخوانی به این نمایش دعوت شدند تا با سراب دیده شدن و موفقیت در کنار چهره های مطرح جایی برای خود دست و پا کنند. اما این بازیگران نه تنها دیده نمی شوند که در ذرق برق صحنه و چهره ها کامل گم و ناپیدا می شوند.
طبق اخبار منتشر شده در فضای مجازی تاکنون 6 عضو جوان نمایش الیورتوئیست بعد از 5 ماه تمرینات فشرده عطای سابقه کار در تالار وحدت را به لقایش بخشیده و در روزهای قبل اجرا از گروه جدا شده اند. اتفاقی که برای نخستین بار اتفاق نیافتاده و این بار هم گروهی دیگر را قربانی کرده است. در اکثر این آثار بیش از آنکه انرژی نسل جوان در نظر گرفته شود بیشتر از آنها به عنوان ابزار صحنه استفاده می شود.
تئاتر ایران به هیچ عنوان نظارت درستی را در بخش مالی نداشته و به طرزی اسفبار رو به زوال پای می گذارد. دیگر از هیچگونه تجربه و خلاقیت در تئاتر خبری نیست و همه چیز صرفاً حول محور حضور بازیگران سینما می چرخد. اتفاقی که جوانان را کاملاً دلسرد کرده و پیش از ظهور و بروز آنها را خانه نشین می کند.
عرصه هنر نمایش طی سال های گذشته به شدت رو به هنری تجملاتی رفته و از وسع اهالی اصلی آن خارج شده است. اهالی که پیش از این عدالتی نسبی را تجربه می کردند اما امروز همه چیز را به تهیه کنندگان و اسپانسرهای بازاری باخته اند.
