خشایار الوند فیلمنامه‌نویس، در خصوص وضعیت داستان نویسی در سینمای ایران گفت: در سینمای ما آنقدر از هر طرف و در هر شرایطی فیلم های متنوع و زیادی ساخته می‌شود که خیلی از آنها وقتی به نمایش خانگی می رسند، تازه می‌فهمید اثری تولید شده و از روند ساخت بسیاری از تولیدات خبر نداشته‌اید. به نظرم این اتفاق خوبی نیست و متاسفانه شکل و مفهوم قصه گویی به عنوان عنصری اصلی در تولید یک فیلم نیز تغییر کرده است.
وی افزود: در این سال‌ها شکل قصه‌گویی مخاطب پسند (قصه‌گویی کلاسیک) در حال کمرنگ شدن است. برخی با قصه شروع می‌کنند اما پایان آن را بلاتکلیف می‌گذارند؛ بعضی قصه دارند اما شکل روایت به نحوی نیست که مخاطب را جذب کند. تعدادی از فیلم‌ها فروش بالایی داشتند اما جزو سینمای قصه گو محسوب نمی‌شوند. در مجموع فرم قصه‌گویی تغییر کرده و فرم جدیدی در حال تجربه شدن است.
این فیلمنامه نویس تصریح کرد: چیزی که می‌دانم این است که حدود هفتاد یا هشتاد درصد مخاطبان ناراضی از سینما خارج می شوند و با فیلم‌ها همذات پنداری نمی‌کنند.
وی گفت: همه جای دنیا، سینمای قصه گو و داستان پرداز اصل است و تجربه‌گرایی و فیلم های خاص در کنارش قرار می‌گیرد؛ اما در کشور ما جای این دو عوض شده است. یعنی اکثر فیلمسازان به سمت تجربه گرایی می روند و شاید بیست یا سی درصد آنها برای داستان‌گویی تلاش می کنند. از دسته دوم حتی اگر در برخی از کارهای خود موفق باشند، باید تقدیر کرد و به شخصه کارشان را می‌ستایم؛ چون بالاخره برای رسیدن به سینمای قصه گو تلاش می‌کنند.
