تأثیر نحوه مدیریت جشنواره در اکران موفق فیلم‌ها از زبان کارگردان"خرس"

خسرو معصومی کارگردان سینما درباره میزان تاثیر جشنواره فیلم فجر بر فیلم‌ها گفت: به نظرم با همه تفاسیر و کم و کاستی‌ها جشنواره فیلم فجر ویترینی خوب و مناسب برای نمایش، دیده شدن، مورد نقد قرار گرفتن و... است که در نهایت به موفقیت اکران فیلم کمک می‌کند؛ البته همه اینها به جوسازی نکردن علیه آثار، قضاوت عادلانه، تبلیغ شدن و اذیت نشدن آنها در اکران مرتبط است.

وی افزود: اگر هیات انتخاب هفت نفره جشنواره که سه نفر آنها از وزارت ارشاد است تحت فشارهایی که به آنها وارد می‌شود، قرار نگیرند و عادلانه فیلم را ببینند و رای دهند و تا زمان اکران فیلم به پای اثر بایستند اتفاقات خوبی رقم خواهد خورد. اما متاسفانه برخی مواقع از این بخش لطمات بدی به فیلم‌ها وارد شده است.

کارگردان «کار کثیف» بیان کرد: اگر داروغه‌زاده دبیر جشنواره امسال بتواند به فیلم‌های منتخب این آزادی را بدهد تا با نسخه اصلی البته با رعایت خطوط قرمز در جشنواره اکران شوند و تا زمان دریافت پروانه نمایش و اکران به مشکل برنخورند، خروجی خوبی خواهیم داشت. در این میان ممکن است فیلمی هم مشکلی داشته باشد که نباید با جوسازی علیه آن و یا لجبازی و اعمال سلیقه یک مدیر، به اکران خوب نرسد در صورتی که به دور از این حاشیه‌سازی‌ها می‌توان مشکلات را به راحتی با شورای پروانه نمایش حل و فصل و فیلم را اکران کرد.

وی عنوان کرد: تازگی و طراوت جشنواره فیلم فجر به رعایت این موضوع بستگی دارد که اصل فیلم را به نمایش بگذارد و اگر اثری ممیزی دارد، در زمان دریافت پروانه نمایش با شورای نمایش وارد مذاکره شوند و بدون حاشیه مشکل را حل کنند. به عنوان نمونه فیلم «خرس» در جشنواره با اقبال روبرو شد اما زمان اکران به مشکل برخورد! البته در این حد هم که در جشنواره نمایش داده شد برای من به عنوان کارگردان خوب بود چون حداقل جشنواره رسالتش را انجام داد، اما باید بستری فراهم می‌شد تا بدون جوسازی‌هایی که علیه آن صورت گرفت به اکران می‌رسید.

این کارگردان بیان کرد: اگر چهار نفر از هفت نفری که در هیات انتخاب هستند پس از اتمام جشنواره و زمان اکران محکم پای فیلم‌هایی که خودشان مسئولیت انتخابشان را داشتند، بایستند و نگذارند یک فیلم خوب، هدر برود بسیار اتفاق خوشایندی خواهد بود.

معصومی خاطرنشان کرد: جشنواره فیلم فجر بامی است که ممکن است آثار با حضور در آن از هر طرف بیفتند و به نحوی شده که فیلمساز فیلمش را با یک دلهره خاص و با آگاهی نسبت به اینکه این رویداد بهترین ویترین برای تبلیغ خواهد بود، عرضه می‌کند چون به یک باره بنا به هر دلیلی جوسازی‌هایی به وجود می‌آید که به ضرر فیلم ختم می‌شود. اگر فیلم «خرس» در جشنواره نبود شاید اکران می‌شد و از طرفی چون حضور خوبی را تجربه کرد می‌توانست اکران مناسبی هم داشته باشد. اینها همان لبه تیغ است که به آن اشاره کردم.