قبل از نقیب‌زاده، یک نماینده اصلاح‌طلب مجلس نیز طی اظهاراتی به حجم گسترده نارضایتی‌ها از رئیس‌جمهور روحانی اشاره کرده و اینطور گفته بود که «فراکسیون‌های مجلس و مجامع استانی» هم از دولت ناراضی هستند.
منهای درست یا غلط بودن این اظهارات اما در قبال نارضایتی‌های فعلی دو مسئله عقلانی بایستی مورد توجه باشد.
اول، جریاناتی که با وجود هشدارهای منتقدان نسبت به معدل پایین کارنامه دولت و اشتباهات برجامی رئیس‌جمهور روحانی؛ اما طی 5 سال گذشته در تمام انتخابات‌ها از ایشان حمایت کردند و عملا واقعیت را در مقابل مردم کتمان کردند؛ اکنون به جای ژست مخالفت با دولت باید به مردم پاسخگو باشند.
و دوم اینکه هرکس از آقای روحانی و عملکرد ایشان ناراضی باشد اما اصلاح‌طلبان هرگز حق این کار را ندارند...
زیرا آنها حامیان و به قول خودشان «فدائیان روحانی» بوده‌اند و از طرفی مگر چهره‌های اصلاح‌طلب در کابینه اول رئیس‌جمهور روحانی حضور چشمگیری داشتند که خود را فدایی دولت می‌نامیدند و برای منتقدان دولت قانون حبس و زندان می‌نوشتند؟! و لذا اکنون هم اگر در کابینه حضور چشمگیری ندارند نبایستی ابراز نارضایتی کنند زیرا اوضاع اصلا از 4 سال قبل بدتر نیست و مردم هم منتظر ادامه حمایت‌های پرطمطراق اصلاح‌طلبان از دولت هستند.
شاهد مثال دیگر اینکه افکار عمومی هنوز به یاد دارند که آقای نقیب‌زاده در ایام دولت یازدهم گفته بود: «اگر روحانی شکست بخورد مردم انقلاب می‌کنند»!
در اظهارات سال 94 نقیب‌زاده می‌خواندیم: اگر مردم احساس کنند که تکیه امروزشان به روحانی، دولتش، رهبران اصلاحات و برخی از اصلاح‌طلبان بی‌فایده بوده است راه رادیکالیسم را در پیش می‌گیرند... بی‌پرده بگویم اگر شکست بخوریم و مردم از اصلاحات و آنچه برآمده از اصلاحات است ناامید و سرخورده شوند راه انقلاب را در پیش خواهند گرفت. گناه این سرخوردگی بر دوش اصلاح‌طلبان و دولت برآمده از آنان است.[6]
جدای از علت آن حمایت‌های مقدس‌مآب و این اعتراضات اپوزسیونی! اما برخی معتقدند اعلام نارضایتی اصلاح‌طلبان از کابینه رئیس‌جمهور روحانی، یک ژست سیاسی است که برای مقدمه پروژه «عبور از روحانی» ضروریست.
