1. اگر معلولیت ذهنیِ دختر به اندازه‌ای است که در زمینه حجاب و پوشش، متوجه وظیفه شرعیش نیست، تکلیف از او ساقط است.
2. طبق نظر برخی فقها، اگر نقصان پوشش چنین دختری، موجب مفسده‌ای برای خودش یا دیگران باشد، سرپرستش باید او را به مقدار لازم بپوشاند.
3. در هر حال، در حکم نگاه نامحرم، تفاوتی بین این دختران با سایر بانوان نیست.
ضمائم:
پاسخ مراجع عظام تقلید نسبت به این سؤال، چنین است:[1]
حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی):
اگر معلولیت، به اندازه‌ای است که متوجه تکلیف و امور مربوطه به آن نیست، تکلیفی ندارد، ولی نگاه دیگران به مواضع ممنوع او جایز نیست.
حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی):
اگر او ادراک کافی نداشته باشد تکلیفی ندارد و دیگران هم تکلیفی بجز محافظت از او ندارند ولی نگاه به او با شهوت جایز نیست.
حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی):
اگر عاقل نیست بر خود او واجب نیست، ولی برای جلوگیری از بعض مفاسد، پوشاندنش لازم است.
حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی):
نگاه مرد جایز نیست و نسبت به خودش، اگر خودش عقل کافی ندارد، تکلیفی ندارد ولی پدر و مادر او سزاوار است او را بپوشانند.
حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته):
1. اگر معلولیت ذهنی این فرد به حدی است که خوب و بد از جمله مسألۀ حجاب را تشخیص نمی‌دهد، تکلیفی ندارد.
2. در صورتی که در اثر رعایت نکردن حجاب در معرض آسیب جدی و مفاسد قرار گیرد، بر ولی شرعی او لازم است که نسبت به حجاب وی اقدام کند.
3. برای مردان در احکام نگاه به نامحرم فرقی بین سالم و معلول ذهنی نیست و مردان باید در این باره حدود مشخص شرعی را رعایت کنند.
