عظیم‌ترین مصیبتی که در عالم رخ داده، طبق کلام صریح خداوند در زیارت عاشورا، ماجرا شهادت امام حسین(ع) است «مُصِیبَه مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ رَزِیَّتَهَا فِی الْإِسْلَامِ وَ فِی جَمِیعِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْض». احادیث زیادی وجود دارد مبنی بر اینکه امام حسین(ع) به إذن الهی با شهادت خود، باب بسیاری از الطاف و محبت‌های الهی را به روی انسان‌ها گشودند، به عنوان مثال، در روایات آمده است که آنقدر ظلم و ستم در جریان سقیفه صورت گرفت که چیزی به نابودی دین اسلام باقی نمانده بود، اما شهادت امام حسین(ع) باعث تداوم امامت شد.
در ادامه به روایتی اشاره می‌کنیم که در آن به چهار ویژگی در شهادت امام حسین(ع) بیان شده است:
أَحْمَدُ بْنُ فَهْدٍ فِی عُدَّةِ الدَّاعِی قَالَ:
«رُوِیَ أَنَّ اللَّهَ عَوَّضَ الْحُسَیْنَ ع مِنْ قَتْلِهِ أَرْبَعَ خِصَالٍ جَعَلَ الشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِهِ وَ إِجَابَةَ الدُّعَاءِ تَحْتَ قُبَّتِهِ وَ الْأَئِمَّةَ مِنْ ذُرِّیَّتِهِ وَ أَنْ لَا تُعَدَّ أَیَّامُ زَائِرِیهِ مِنْ أَعْمَارِهِمْ»؛
همانا خداوند در عوض کشته شدن امام حسین علیه‌السلام چهار خصلت به ایشان عطا کرد؛
1ـ شفا را در تربت او
2ـ اجابت دعا را زیر گنبد او
3ـ امامان را از ذریه او قرار داد
4ـ و اینکه روزهای زائران او از عمر آنها حساب نمی‌‌شود.
منبع: وسائل الشیعه/ ج14/ ص537
