اندیشکده «یوراسیا» در گزارشی پیرامون روابط هند با ایران و برخی عوامل موثر در آن نوشت: همانطور که هند روابط راهبردی و اقتصادی خود را با شورای همکاری خلیج فارس و اسرائیل گسترش می‌دهد به‌دنبال تقویت روابط خود با تهران است. توافق هسته‌ای سال 2015 نیز فرصت‌های جدیدی را برای دهلی‌نو در ایران ایجاد کرده، به ویژه از آنجا که ایران دروازه بالقوه هند به سوی افغانستان و آسیای مرکزی است.
بر این اساس، «ناراندرا مودی» رئیس جمهور هند در سفر سال 2016 به ایران نه تنها قرارداد 500 میلیارد دلاری را برای کمک مالی به مرحله اول توسعه پروژه چابهار امضا کرد، بلکه همچنین موافقتنامه همکاری هند، ایران و افغانستان را نیز امضا نمود.
*چالش‌های هند
این اندیشکده در ادامه با اشاره به اجرای پروژه چابهار به روابط تهران و واشنگتن پرداخت و نوشت: هند به شدت مراقب هشدارهای «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا به ایران درباره توافق هسته‌ای خواهد بود. ایران نیز اعلام کرده که اگر تحریم‌های بیشتر تحمیل شوند، از برجام خارج خواهد شد.
با توجه به روابط فزاینده هند با آمریکا و اهمیت ایران در زمینه ارتباط با افغانستان و آسیای مرکزی و در حالی‌که مقام‌های دهلی نو در تلاش برای ایجاد توازنی بین روابط خوب با واشنگتن و روابط نزدیک‌تر با تهران هستند، سیاست خارجی غیر قابل پیش بینی ترامپ شاید چالش بزرگ هند باشد.
*نگاه هند به روابط تهران-ریاض
یوراسیا نوشت: دهلی نو همچنین مراقب حرکت‌های ایران در قبال عربستان سعودی و ترکیه است. وزرای خارجه ایران و عربستان سعودی در حاشیه نشست سازمان همکاری اسلامی در اوت سال 2017 در استانبول به هم تبریک گفتند.
سرلشگر باقری رئیس ستاد کل نیروهای مسلح ایران نیز ماه گذشته جهت بررسی همکاری‌های احتمالی در مبارزه با امور تروریستی و سوریه از ترکیه بازدید کرد و این دیدار به وضوح نشان دهنده بهبود قابل توجه در روابط تهران و آنکارا است. با وجود دلایل خوشبینانه کمتر در مورد روابط ایران و عربستان سعودی، ملاقات دو وزیر خارجه در نشست سازمان همکاری اسلامی قابل توجه بوده و شاید مسیر را برای گفت‌وگو و احیای روابط دیپلماتیک بین تهران و ریاض هموار کند.
در بخش دیگر این مطلب آمده است: دهلی نو دارای روابط مستحکم با ایران و عربستان است، با این حال حفظ تعادل ژئو پلیتیک در خلیج فارس همچنان با به‌چالش کشیدن هند ادامه خواهد داشت. هرچند که هند نیز از رقابت تهران و ریاض با یکدیگر سود می‌برد.
از سوی دیگر، با توجه به اهمیت فزاینده هند برای ایران و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس، دهلی نو می‌تواند با تحت فشار گذاشتن همه کشورهای خلیج فارس برای تشویق پاکستان در اقدام علیه برخی سازمان‌های تروریستی تلاش کند.
در خاتمه این مطلب آمده است: هند به یقین در چالش‌های داخلی متعدد و دیگر مشکلات موجود در سیاست خارجی به ویژه چین گرفتار است و ایران لزوما تمرکز اصلی تصمیم گیرندگان سیاست خارجی دهلی نو نیست. با این حال، گام بعدی ایران برابر دولت ترامپ، عربستان و پاکستان به شدت مواضع هند در چشم انداز ژئوپلتیک آسیا را تحت تاثیر قرار خواهد داد.
