خوانش اظهارات خانجانی در تعریف نگاه چپ‌ها به اصلاح‌طلبی خود به تنهایی گویاست و فقط بایستی شواهد آنرا به اطلاع مخاطبان محترم رساند...
چه اینکه کسانی از اصلاح‌طلبان اعلام کرده‌اند ما «لیبرال‌های مسلمان» هستیم، قشر متوسط یا همان خرده بورژوازی که اکثریت جامعه ایران را تشکیل داده عاملان اصلی انقلاب هستند و محرومین و مستضعفین هم «لشکر قابلمه بدست‌ها هستند که گاهی برای دریافت مرگ موش و جارو هم صف می‌کشند»!، «دایره اصلاح‌طلبان حتی همجنس‌بازها را هم در بر می‌گیرد»، «به امام راحل ارادتی نداریم» و...
جالب آنکه این خصلت‌ها و بالخصوص دو صفتی که آقای خانجانی به آنها اشاره دارد، سبب نارضایتی خود اصلاح‌طلبان نیز شده است کما اینکه برخی چهره‌های چپ عنوان کرده‌اند باید برای رابطه اصلاح‌طلبان با مردم محروم و نیز برای حضور اصلاح‌طلبان در مجامع مذهبی برنامه‌ریزی کرد.
با اینهمه ولی سوگمندانه بایستی بیان کرد که مبنایی بودن آنچه که خانجانی به آن اشاره کرده، در درون اردوگاه اصلاحات از دید مردم پنهان نمانده و به نظر می‌رسد از همین روست که چپ‌ها طی ۱۶ سال گذشته در هیچ انتخاباتی در ایران پیروز اکثریتی نبوده‌اند و قوای مقننه و مجریه هم هرگز با رأی مردم در اختیار آنها قرار نگرفته است.
بدیهیست که یک جریان سیاسی که می‌خواهد در داخل نظام جمهوری اسلامی و در پیشگاه مردم ایران فعالیت کند، نمی‌تواند به خصایصی مثل لیبرالیسم و اشراف‌زدگی متشبّث باشد که با ذات اسلام‌مدار و مردم‌خواه ایرانیان در تضاد هستند.
