مریلا زارعی در جشن روز سینما که از سوی خانه سینما برگزار شده بود، از سکوت سفیران صلح سازمان ملل در قبال کشتار مسلمانان در میانمار انتقاد کرد.
اما سفیران صلح سازمان ملل چه کسانی هستند؟ سازمان ملل در تعریف سفیران صلح می‌نویسد: سفرای صلح سازمان ملل متحد، افرادی هستند که با دقت از میان حوزه‌های هنر، ادبیات، علم، سرگرمی، ورزش و سایر حوزه‌های زندگی عمومی انتخاب شده‌اند. کسانی که قبول کردهاند توجه جهان را به فعالیت‌های سازمان ملل متمرکز کنند. این بزرگ‌ترین افتخاری است که از سوی دبیرکل سازمان ملل به یک شهروند جهانی می‌دهد. این شخصیت‌های برجسته، زمان، استعداد و شور و شوق خود را داوطلبانه برای افزایش آگاهی از فعالیت‌های سازمان ملل جهت بهبود زندگی میلیاردها نفر به کار می‌برند. این تعریف کلی و بسیار زیبا از نظر لغوی شامل 13 نفر می‌شود. افرادی مانند دنیل بارنبویم موسیقیدان صهیونیست، هایا بن الحسین دختر ملک‌حسین و همسر حاکم دوبی، پائولو کوئیلو نویسنده، لئوناردو دیکاپریو، مایکل داگلاس و شالریز ترون، بازیگران هالیوودی و جدید‌ترین عضو این گروه ملاله یوسف زهی دختر پاکستانی است که بعد از ترور از سوی طالبان به شهرت رسید.
در مقابل 13 سفیر صلح سازمان ملل، زیرمجموعه‌های این سازمان نیز مانند یونیسف، برای خود سفیران صلح یا سفرای حسن‌نیت دارند که آن سفرا نیز در رابطه با فعالیت‌های خاص نهاد زیرمجموعه سازمان ملل فعالیت می‌کنند، مانند آنجلینا جولی که سفیر صلح یونیسف بود. سفیر صلح یونیسف در ایران که چند سالی است به طور مداوم با این سازمان همکاری دارد، مهتاب کرامتی است.
کرامتی در مصاحبه‌هایی گفته که با آنجلینا جولی دوست است، اما هیچ وقت نخواسته یا نتوانسته در حد بازیگر مشهور هالیوودی فعالیت بین‌الملل مؤثری داشته باشد. شاهد این موضوع سفر آنجلینا جولی به میانمار و دیدار با آوارگان روهینگیایی است. سفر آنجلینا جولی به میانمار در حالی انجام شد که بسیاری از کشورهای مسلمان درباره نسل‌کشی مسلمانان میانماری سکوت کرده بودند؛ همان کاری که سفیر صلح یونیسف در ایران انجام داده و تا امروز هیچ اظهارنظری درباره مسلمانان روهینگیایی نداشته است. شاید در شب جشن خانه سینما، روی صحبت مریلا زارعی با شخص مهتاب کرامتی نبود، اما مهتاب کرامتی و دیگر ایرانیانی را که به عنوان سفرای صلح با مجموعه سازمان ملل همکاری داشته‌اند، نیز شامل می‌شود؛ افرادی مانند بهرام رادان که درباره سگ‌کشی و آزادی ازدواج همجنس‌بازها در امریکا اظهارنظر می‌کند، اما در مقابل آدمکشی سازمان‌یافته در میانمار سکوت کردهاند. آیا سفیران صلح ایرانی سازمان ملل می‌توانند از این پس و با تلنگری که در جشن خانه سینما خورده‌اند، نسبت به وضعیت انسانی در میانمار موضع‌گیری کنند؟!
