یک: بر اساس گزارش مؤسسه گارتنر سهم سیستم عامل‌های موبایل در دنیا به قرار ذیل است:
اندروید ۸۰ درصد، ios ۱۷درصد، ویندوز ۱/۱درصد، بلک بری ۰/۲ درصد و سایر ۰/۲ درصد.
بر این اساس مشاهده می‌شود که در کل دنیا ۱۷ درصد از دارندگان گوشی همراه از سیستم عامل ios استفاده می‌کنند که این پراکندگی در کشور ما به سه دلیل کمتر است:
۱ـ گران‌قیمت بودن گوشی‌های اپل؛ ۲ ـ تحریم‌های قدیمی شرکت اپل در خصوص ایران که سابقه‌اش به بالای ۱۰ سال می‌رسد و ۳ ـ پرداخت هزینه بابت خرید نرم افزارهای تحت سیستم عامل ios.
بنا بر دلایل سه گانه فوق استفاده از این گوشی‌ها در ایران کمتر است ( نسبت به سیستم عامل اندروید) و بنابراین دامنه تحریم‌های جدید اپل در خصوص محدودیت قائل‌شدن برای گوگل‌پلی چندان فراگیر نخواهد بود، به علاوه باید این نکته را نیز مورد اشاره قرار داد که استفاده از سیستم عامل اپل برای کاربران دارای مزیت‌هایی نظیر به روزرسانی سیستم عامل، هماهنگی بی نظیر بینApple pag,mac,ios ( در ایران فعال نبوده و نیست) ... می‌باشد. این تحریم اما یک فرصت جدید برای شرکت‌های ایرانی به وجود خواهد آورد تا به تولید appها و ارائه نرم افزارهای پراستفاده، همانند آنچه در اپلیکیشن بازار یا مایکت شاهد آن هستیم اقدام نمایند. در مورد نرم‌افزارهای بانکی اما قبل از آنکه اپل اقدام به فیلترینگ آنها کند، اواخر دوره دکتر واعظی (وزیر قبلی ارتباطات) این لطف از سوی وزارت ارتباطات شامل نرم افزارهای پرداخت موبایلی گردید و در یک تحریم داخلی قابلیت دسترسی آنها محدود شد.
دو: اکثر محصولات اپل که وارد بازار کشور ما می‌شود، به صورت غیررسمی است و بنابراین امکان رجیستر کردن آنها در کشور وجود ندارد و به علاوه شاهد آن هستیم که در شهر تهران قریب به ۱۳ شرکت وجود دارد که همگی مدعی نمایندگی انحصاری شرکت اپل هستند و در عمل هیچ سرویسی هم از سوی آنها داده نمی‌شود، بنابراین گوشی‌های اپلی که در دسترس عموم قرار دارد عمدتاً در کشور رجیستر نشده است که بتوان در آینده دسترسی‌های آنها را از سوی شرکت اپل تهدیدی به حساب آورد اما همواره این خطر وجود دارد که اطلاعات این گوشی‌ها در معرض شنود قرار داشته باشد که ابتدا این ضعف در خصوص هر دو سیستم عامل اندروید و ios وجود دارد و تنها سیستم عامل نسبتاً امن در این زمینه بلک بری است.
سه: خدمات قابل ارائه در فضای اینترنت که مشتمل بر nas ,Domian و... است سابقا به صورت انحصاری در اختیارIANA که سازمانی دولتی و متعلق به کشور امریکا بود، قرار داشت اما در سال ۱۹۹۸ بر اساس قراردادی که با وزارت بازرگانی این کشور بسته شد این امور به شرکت خصوصی و غیرانتفاعی به نام ICANN واگذار شد.
آیکان را می‌توان مسئول حل و فصل مسائل جهانی اینترنت دانست که این مؤسسه نقش نظارتی از طریق نظارت و سرپرستی بر توزیع نمایندگی‌های خود در سراسر دنیا انجام می‌دهد. سایر مواردی که در اینترنت مطرح می‌شود مانند دادوستدهای مالی، کنترل‌های محتوای اینترنت، نامه‌های الکترونیکی، اطلاعات ردوبدل شده و... خارج از محدوده وظایف ICCAN در حوزه کنترل است. یکی از بحث‌برانگیزترین مسائل جاری در خصوص ICCAN نفوذ دولت امریکا بر این مؤسسه است که باتوجه به محل استقرار آن تابع قوانین کشور امریکا است.
در ساختار آیکان دولت‌ها و سازمان‌ها با همکاری کسب و کارها و افراد متخصص در ایجاد و حفظ اینترنت همکاری می‌کنند. کنترل آیکان برعهده گروهی است که از کشورهای مختلف سرپرستی آن را برعهده گرفته‌اند و از طریق کمیته‌های آیکان به کنترل و هدایت آن می‌پردازند.
کمیته‌های مشورتی دولتی (GAC)، مشورتی امنیتی و ثبات (SSAC)، مشورتی آزاد (ALAC) مشورتی سرور ریشه (RSSAC) و گروه فنی ارتباط از مهم‌ترین کمیته‌های آیکان هستند و به علاوه در کنار این کمیته‌ها سازمان‌های حمایت از نام دامنه با کد کشورها (CCNSO)، حمایت از نام دامنه‌های عمومی (GNSO) و حمایت از آدرس‌ها (ASO) در حال فعالیت هستند.
پس از تأسیس آیکان با توافق صورت گرفته مقرر شد که پس از دو سال آیکان شرایط لازم را جهت انتقال کامل امر از وزارت بازرگانی امریکا به بخش خصوصی فراهم کند اما این انتقال انجام نشد. در آخرین توافق صورت گرفته در سال ۲۰۰۶ مقرر شد که در یک موافقت‌نامه پنج ساله عملیات‌های لازم جهت این انتقال فراهم شود که آن نیز با کارشکنی‌های دولت امریکا روبه‌رو شد.
اعضای هیئت مدیره آیکان که ملیت‌های مختلفی نیز دارند به شرح زیر هستند.
۱ ـ دیویدال وودلت: وودلت مدیر شرکت شاد در کشور کاناداست. این شرکت یک شرکت ارتباطی کانادایی است که ارائه‌دهنده تلویزیون‌های کابلی، اینترنت پرسرعت، تلفن دیجیتال و... در کشور کانادا است.
۲ ـ دکتر بروک تانکین: وی تبعه استرالیا بوده و جدیداً نیز ریاست فناوری IT شهر ملبورن را برعهده گرفته است. هم‌اکنون در آیکان رئیس شورای DNSO است.
۳ ـ دکتر دمی گشکو: وی ساکن کشور برزیل است و مدیر گروهی بود که اولین اتصال اینترنت را در کشور برزیل برعهده گرفتند.
چهار: می‌توان مدعی شد که حاکمیت اینترنت در سال‌های اخیر از کشور امریکا گرفته شده است به خصوص راه اندازی و پیاده‌سازی DC (دیتا سنترها) که در کشور ما جدی گرفته شد که این مهم موجب خواهد شد اطلاعات شرکت‌ها و نیز اطلاعات ملی کمتر در اختیار سرویس دهندگان خارجی قرار گیرد.
