جبار آذین در نقدی بسیار منفی درباره فیلم تازه رامید جوان نوشته است: ««نگار» فیلمی به شدت بی‌ارزش که رامبد جوان آن را تنها برای تقدیم به همسرش ساخته است.»
او در بخش دیگری از این یادداشت درباره «نگار» می‌نویسد: «رامبد جوان بازیگر، مجری و کارگردانی که هنوز سینما و ابزار سینمایی را به درستی نفهمیده و نشناخته و تجربه نکرده است در فیلم‌نمای جدید خود پا در مسیر تولید آثار موسوم به پست‌مدرنیسم گذاشته و به خیال خود برای دورشدن از کلیشه‌های رایج فیلم‌های ایرانی نوآوری و خلاقیت به خرج داده است. «نگار» فیلم‌گونه‌ای آشفته و انفجاری از یادمانده‌های سینمایی ذهن پریشان جوان در قالب کاراکتری به نام نگار است که با ترکیبی نامتناسب و درهم آثاری چون «هملت»، «تلقین»، «قیصر»، «گاوخونی» و... را در تابلویی بدون شکل و قواره در جای جای خود ردیف کرده است. «نگار» در مضمون و محتوا میان انواع ساختارهای سینمایی سرگردان مانده است و سازنده‌اش چون تصور کرده پست‌مدرنیسم یعنی درهم و برهم‌سازی و بی‌هدفی، هرچه از ذهنش عبور کرده و دور و اطرافش بوده را در ظرف غیرجذاب «نگار» ریخته است.
این فیلم صرفاً یک تجربه ناموفق سینمایی از رامبد جوان است که برای تقدیم به همسرش بوده است. «نگار» برای بلندپروازی بدون دانش و عجولانه سینمایی تجربه‌های جاری سینما را هم نادیده گرفته و در نتیجه ملغمه‌ای غریب و ناهمگون از شبه‌فیلم شده است.»
