هدیه تهرانی که داور ششمین جشنواره فیلم سبز بود درباره تماشای فیلم‌هایی با درون‌مایه محیط زیست گفت: دیدن فیلم با مضمون محیط زیست برایم حسی همراه با امید و تاسف داشت زیرا من معتقدم زمین مانند فرش زیر پای انسان است و از بین رفتن نقش و نگار زمین هم مانند منفک شدن تار و پود فرش است.
وی ادامه داد: در حال حاضر، محیط زیست نیاز به توجه دارد، باید برای بازگشت بافت‌های از بین‌رفته این قالی تلاش کنیم و موجب فرسودگی و پوسیدگی بیشتر آن نشویم.
تهرانی درباره ارزیابی اش از فیلم های این جشنواره گفت: فیلم‌های جشنواره کیفیت خوبی دارند، این باعث شده برای انتخاب برترین اثر با مشکل مواجه شویم. در این میان فیلم‌هایی که از نظر پرداختن به موضوعات محیط زیست به‌روز هستند، مورد توجه هیات داوران است. به‌طور کلی کیفیت فیلم‌ها از نظر داوران خیلی خوب بوده‌است.
وی ادامه داد: اکثر فیلم‌های حاضر در جشنواره فیلم سبز مخاطب را به فکر وا می‌دارد. نام آثار در خاطرم نمی‌ماند اما اغلب آثار این حس را به من انتقال می‌داد. فیلم «واقعا به کجا می رویم؟» یکی از آثاری است که مخاطب را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
تهرانی با بیان اینکه وضعیت محیط زیست بسیار بحرانی است، گفت: نمی توانم بگویم ناامید کننده است اما وضعیت خطرناکی است، در این شرایط احساس خطر می‌کنم. درکنار مسائل اجتماعی و اقتصادی، محیط زیست نیاز به توجه، شناخت و آگاهی دارد. باید برای حفاظت از محیط زیست فرهنگسازی صورت گیرد.
وی افزود با بیان اینکه محیط زیست توجه بیشتری را می‌طلبد، توضیح داد: وقتی مردم درباره موضوعی شناخت عمیق نداشته باشند، دغدغه‌ای هم در قبال آن نخواهند داشت. دولت، مسوولین و رسانه‌ها باید به افزایش شناخت مردم از محیط زیست کمک بیشتری کنند. هر چقدر کارشناسان، علاقه مندان و فعالان محیط زیست تلاش کنند، بی فایده است زیرا آن‌ها اقلیتی از جامعه را تشکیل می‌دهند. حفاظت از یک سرزمین نیاز به همت تمام مردم دارد. تا زمانی که مردم در پیچ و خم مشکلات روزمره محیط زیست نباشند، امکان اصلاح این روند وجود ندارد. باید مدام از محیط زیست مطلع شوند تا در این باره دغدغه پیدا کنند.
تهرانی در ادامه یادآور شد: افزایش تولید زباله و حضور آن درکوچه و خیابان، دلیل بارزی بر وجود آلودگی تصویری است که در اطراف زندگی ما دیده می‌شود.
