پلن B برانکو برای پرسپولیس در حین مسابقه نتیجه می دهد.
تغییر تاکتیک‌هایی که برانکو این فصل در تیمش ایجاد می‌کند همیشه نتیجه‌بخش بوده است. پرسپولیس از دیدار رفت دو فصل قبل مقابل صبای قم همیشه با آرایش ۲-۴-۴ لوزی در زمین حاضر می‌شد. آرایشی که برانکو در این دو سال به آن دست نزده بود. ولی بازی مقابل تراکتورسازی که برای پرسپولیس گره خورده بود، برانکو را مجبور به تغییر کرد. در آن مسابقه برانکو با حفظ هافبک دفاعی تیمش، کمال کامیابی‌نیا را هم به ترکیب اضافه کرد. کمال به عنوان بازیکن تعویضی در کنار ربیع‌خواه قرار گرفت و وظیفه محکم‌کردن کمربند میانی تیم را به عهده داشت. نتیجه بازی هم در نهایت با گلی که خود کمال زد به سود پرسپولیس عوض شد. برانکو زمانی که از این تغییر تاکتیک در حین مسابقه نتیجه گرفت، آن را تکرار کرد. پرسپولیس در بازی مقابل الاهلی هم در آستانه شکست خانگی قرار داشت. برانکو یک بار دیگر همین تغییر را در تیمش ایجاد کرد. پرسپولیس در نیم ساعت پایانی مسابقه، باز هم با دو هافبک دفاعی به نبرد حریف رفت. اتفاقی که منجر به فرار تیم برانکو از شکست خانگی شد. هر دو مسابقه‌ای که در این فصل برانکو در حین مسابقه تاکتیک تیمش را از ۲-۴-۴ لوزی به بازی با دو هافبک دفاعی تغییر داد، برای تیمش مثمرثمر بود.
رسیدن به نتیجه دلخواه با این آرایش، برانکو را وسوسه کرد که در یک مسابقه از ابتدا این سیستم را آزمایش کند. دیدار با گسترش‌فولاد مسابقه‌ای بود که پرسپولیس پس از دو سال دست به تغییر تاکتیک زد. اما در این مسابقه هم زمانی که بازی برای پرسپولیس گره خورده بود، برانکو در هفت دقیقه بازی را درآورد و سه گل به حریف زد. این بار برانکو زمانی که به بن‌بست رسید، به همان راه قبل برگشت. پروفسور با اضافه کردن محسن مسلمان و بازگشت ربیع‌خواه به دفاع وسط، فقط کمال را در هافبک دفاعی داشت. یعنی این بار از بازی با دو هافبک دفاعی، به ۲-۴-۴ لوزی تغییر موضع داد. این بازگشت تاکتیکی برانکو هم نتیجه‌بخش بود و منجر شد که پرسپولیس زمین مسابقه را با سه گل و سه امتیاز ترک کند.
