به گزارش افکار؛ محمد عبدالهی: یکی از شعارها و وعده هایی که حسن روحانی، پس از پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری مطرح کرد فراجناحی بودن دولت بود اما کنش ها و رفتارهای سیاسی رییس جمهور نشان میدهد فراجناحی عمل کردن بیش از آنکه یک واقعیت سیاسی باشد، بیشتر یک «ژست» سیاسی است.
دعوت دولت روحانی از محمدعلی نجفی برای حضور در جلسات هیات دولت موید این مطلب است؛ در حالی که محمدباقر قالیباف، شهردار سابق تهران به دلیل اختلافات سیاسی با دولت یازدهم از حضور در جلسات هیات دولت محروم بود تا جاییکه حتی تلاشها و رایزنیهای گاه و بیگاه اعضای شورای شهر هم نتوانست شهردار را راهی جلسات هیات دولت کند.
نگاه جناحی دولت به مدیریت شهری در دولت قبل کار را به جایی رساند که شهردار تهران رسما اعلام کرد دولت هیچ حمایتی از شهرداری تهران نمی‌کند و شهرداری به تنهایی بار پایتخت ایران را به دوش می‌کشد. دکتر قالیباف درباره بی‌توجهی دولت به مترو گفته بود در صورت همکاری دولت، مدت زمان فاصله میان قطارها در متروی تهران به زیر ۳ دقیقه می‌رسید و روزانه بیش از ۱۰ میلیون مسافر در شهر جابه‌جا میشود .کاهش شدید بودجه شهرداری تهران نیز از جمله مواردی بود که شهردار گذشته با آن مواجه بود. به گونه‌ای که بودجه تکمیل متروی تهران از ۲۴۵ میلیارد تومان به ۱۲۸ میلیارد تومان رسید.
اگر چه حضور شهردار جدید تهران را در جلسات هیات دولت باید به فال نیک گرفت اما اینگونه رفتارهای متناقض, جناحی و خالی از صداقت نشان میدهد سیاست برای دوگانه اعتدال-اصلاحات همواره خالی از نگاه خدمت‌محور و کارشناسانه است. به طوریکه اگر شهردار تهران در جناح مطبوعشان باشد، همراه سایر اعضای هیأت دولت،به جلسات کابینه دعوت میشود ؛ در غیر اینصورت باید در انتظار انواع سنگ اندازی ها و کارشکنی ها بماند و بار خدمت صادقانه به مردم را به تنهایی به دوش بکشد.
