حجت‌الاسلام والمسلمین داود مهدوی‌زادگان عضو هیأت علمی پژوهشگاه علوم انسانی در کانال شخصی‌اش درباره «آیه ولایت» نوشت:
«إِنَّمَا وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَ هُمْ رَاکِعُونَ».(مائده:55)
ابوبکر رازی در کتاب احکام القرآن بنا به حکایتی که مغربی از او کرده است و نیز مجاهد و سدی و طبری و رمانی گویند این آیه در شأن علی بن ابیطالب علیه‌السلام نازل شده هنگامی که در حالت رکوع انگشتری خود را به عنوان صدقه به فقیری داده بود. چنان که امامین باقر و صادق علیهماالسلام و نیز جمیع علماء اهل البیت روایت کرده‌اند.
طبرانی از علمای عامه در کتاب اوسط از عمار یاسر نقل کرده که فقیری نزد علی بن ابیطالب در حالتی که به نماز مشغول بود توقف کرد و چیزی از او خواست. علی علیه‌السلام انگشتری خود را بیرون آورد و به فقیر داد سپس این آیه نازل شد. موفق بن احمد از بزرگان علمای عامّه در کتاب المناقب بعد از هفت واسطه از عیسی بن عبدالله بن عمر بن علی بن ابیطالب علیه‌السلام نقل کند که گفت این آیه وقتی که به رسول خدا صلی الله علیه وآله نازل شد از منزل بیرون آمد و رهسپار مسجد شد، در حالتی که مردم نماز می‌خواندند. در این موقع سائلی از مسجد بیرون آمد. پیامبر از او پرسید آیا کسی به تو چیزی بخشیده است؟ سائل در جواب گفت کسی به من چیزی نبخشیده جز این مرد که در حال رکوع است و اشاره به علی علیه‌السلام نمود و گفت: به من انگشتری بخشیده است.(محقق محمدباقر، نمونه بینات در شأن نزول آیات قرآن،1361:293)
امام خمینی در اثبات امامت و اینکه امامت از اصول اسلام است، به آیات زیادی استناد کرده است و از جمله آنها همین آیه شریفه است و درباره آن گوید: «بیست و چهار حدیث از اهل سنت نقل شده که این آیه درباره علی بن ابیطالب نازل شده است» و بعد به یک مورد از این احادیث اشاره کرده است، و نیز گوید: «ابن شهر آشوب گوید به اجماع امت این آیه درباره امیرالمؤمنین نازل شده و قوشچی که از بزرگان سنّیان است در شرح تجرید گوید با جماع مفسرین این آیه درباره علی است».(امام خمینی، کشف اسرار، 1363ق:175) . به عقیده ایشان آیات امامت گواه بر اهمیت موضوع امامت است. برخلاف پندار گروهی که امامت را ساده و غیرسیاسی می‌دانند؛ قرآن کریم تأکید بر مهم بودن اصل امامت و نیز سیاسی بودن آن دارد.(همان : 172 )
