«غلامرضا انصاری» قائم‌مقام حزب اصلاح‌طلب اتحاد ملت ایران (حزبی به دبیر کلی علی شکوری‌راد) به تازگی در بخشی از یک مصاحبه با خبرگزاری دولتی ایرنا پیرامون دولت آقای روحانی گفته است: ما اصلاح‌طلبان علیرغم انتقادات مهمی که به دولت آقای روحانی داریم از تصمیمات چند سال اخیرمان پشیمان نیستیم.
او افزوده است: «درست است دولت روحانی، نخواست یا نتوانست یا نگذاشتند که به بسیاری از انتظارات و مطالبات مردم جامه عمل بپوشاند اما قرینه این حرکت چه بود؟ اگر به روحانی 92 و 96، شوراهای 92 و 96، مجلس 94 ورود پیدا نمی کردیم چه کار دیگری می توانستیم، بکنیم تا کشور از سقوط آزاد نجات یابد؟ به طور مثال در انتخابات مجلس دهم وقتی تا رده های سوم و چهارم ما را هم رد صلاحیت کرده بودند چه کار باید می کردیم؟ آیا باید با صندوق ها قهر می‌کردیم تا یک مجلس تندروی دیگر سرکار بیاید؟ نه ما برای نجات کشور باید ائتلاف می‌کردیم.»
*درباره اظهارات آقای انصاری تأملات زیادی وجود دارد.
یکم: اینکه اصلاح‌طلبان در قبال حمایت خود از آقای روحانی پشیمان نیستند و در عین حال انتقادات مهمی هم به او دارند! گزاره صحیحی به نظر نمی‌رسد. چه اینکه چهره‌هایی نظیر تاجیک، حاجی، صوفی، شیرزاد و غیره طی هفته‌های اخیر اعلام کرده‌اند مسئولیتی در قبال دولت متوجه اصلاح‌طلبان نیست و یا مثلا عبدالله ناصری چندی قبل حتی از کابینه اول رئیس‌جمهور روحانی نیز با الفاظی مثل ناهماهنگ و ناکارآمد یاد کرده بود.
به سخن دیگر اینکه معاریف جریان چپ علی‌الظاهر از حمایت‌های خود پشیمان‌اند اما قصد دارند بدون عذرخواهی از این حمایت‌ها همه چیز را به گردن رئیس‌جمهور روحانی انداخته و خود را مبرّی نشان دهند.
از طرفی اثباتا می‌توان گفت که اصلاح‌طلبان حتی یک مورد انتقاد مهم نیز که مرتبط با معیشت مردم یا اقتصاد یا امنیت و یا فرهنگ باشد به دولت نداشته و ندارند و مشخص نیست انتقادات مهم اشاره شده در کدامین ناکجا قرار دارند؟!
دوم: آقای انصاری در حالی می‌گوید روحانی نتوانست به بسیاری از مطالبات مردم عمل کند که اصلاح‌طلبان نه‌تنها طی 4 سال گذشته حتی درباره یک مورد از این مطالبات عمل نشده نیز صحبت نکرده‌اند بلکه در صبح و شام مشغول تقدیس تمام اعمال و رفتار رئیس‌جمهور روحانی بودند و حتی از این می‌گفتند که تحریم‌ها تمام شد، ارزانی آمد و غیره.
در واقع به نظر می‌رسد در صحبت‌های این چهره اصلاح‌طلب یک جعل بزرگ در حال رخدادن است.
سوم: انصاری از این می‌گوید که اصلاح‌طلبان چاره دیگری جز ائتلاف با روحانی نداشته‌اند.
اولا حتی یک برگ سند رسمی و بیانیه امضا شده وجود ندارد که اصلاح‌طلبان از آقای روحانی حمایت رسمی کرده و یا با او وارد ائتلاف شده باشند. (و حتی آقای عارف هم در سال 92 برای حمایت از رئیس‌جمهور روحانی نبود که از عرصه کنار رفت!)
درثانی اصلاح‌طلبان می‌توانستند راه‌های پیموده شده قبلی خود نظیر «تحریم انتخابات مجلس نهم» و یا «عدم پذیرش نتیجه انتخابات در سال 88» را بیازمایند و تن به «بردگی برای روحانی» ندهند.
ضمن اینکه بر خلاف اظهارات این چهره حزب اتحاد ملت، کشور به هیچ وجه در شرایط سقوط آزاد نبوده است و آمارها و ارقام در مباحثی مثل امنیت و اقتصاد، اظهارات آقای انصاری را تأیید نمی‌کند.
گفتنیست، این قبیل اظهارات هفته‌های اخیر اصلاح‌طلبان مبنی بر اینکه پشیمان نیستیم اما روحانی ضعیف بوده، چاره‌ای نداشتیم و... تماما در راستای پروژه «طلاق سیاسی اصلاح‌طلبان از روحانی» ارزیابی می‌شوند.
پروژه‌ای که به نظر می‌رسد در روزهای آینده وارد مراحل تازه‌تری شود و قصد دارد تا با مرده و منفور جلوه دادن جریان اصولگرایی و ابراز برائت از رئیس‌جمهور روحانی، خود را آلترناتیو جریانات سیاسی کشور در دو انتخابات پیش رو جلوه دهد و از مردم رأی بستاند.
