نشست اخیر اعضای اوپک و برخی دیگر از تولید کنندگان در ابوظبی نتوانست اطمینان لازم را به بازار جهانی نفت بدهد و ارزش سهام انرژی در وال استریت همچنان ضعیف ترین بخش از شاخص اس اند پی 500 در سال 2017 را به خود اختصاص داده است. به علاوه، توافق اوپک و سایر تولید کنندگان از جمله روسیه برای کاهش تولید نفت نتوانسته کمکی به رشد قیمت ها کند، و قیمت نفت در حال حاضر 20 درصد پایین تر از بالاترین قیمت های سال 2017 قرار دارد.
اوپک با مستثنی کردن لیبی و نیجریه از توافق کاهش تولید مرتکب یک اشتباه استراتژیک شد، زیرا به لطف این معافیت هر دوی این کشورها توانسته اند به سرعت تولید خود را ترمیم کنند و بیش از یک میلیون بشکه در روز عرضه خود را بالا ببرند. از سوی دیگر، میزان تبعیت عراق از توافق کاهش تولید تنها 30 درصد بوده که بیشتر شبیه یک شوخی است. قزاقستان، تولید کننده غیر عضو اوپک که با توافق کاهش تولید همراه شده، عملا به جای کاهش، تولید خود را افزایش داده است. تعداد سکوهای حفاری نفتی آمریکا از تابستان سال 2016 به این طرف تقریبا دو برابر شده و میزان تولید نفت شیل این کشور از زمان انعقاد توافق اوپک در نوامبر 2016، 900 هزار بشکه در روز افزایش داشته است. گذشته از آن، در دوران جدید که می توان آن را دوره نفت شیل نامید، عربستان دیگر نمی تواند همچون گذشته با افزایش و کاهش تولید نفت خود، معادلات بازار را تغییر دهد.
در این وضعیت، به نظر می رسد که حتی حذف روزانه 1.8 میلیون بشکه نفت از بازار توسط اوپک، روسیه و متحدانشان برای برقراری توازن مجدد در بازار کافی نیست. بحران ژئوپلتیک کره شمالی بر میزان رشد تقاضای نفت در آسیا سایه افکنده، در حالی که قیمت ها نیز به زمان قبل از توافق کاهش تولید کاهش یافته است.
در حال حاضر بازار نیاز به اتخاذ یک استراتژی «شوک و بهت» از جانب اوپک و کاهش یکباره 3 میلیون بشکه ای تولید نفت توسط عربستان و سایر تولید کنندگان دارد که کشورهایی نظیر عراق، ایران، نیجریه، آنگولا و الجزایر نیز به آن عمل کنند. اما واقعیت های مالی و سیاسی جهانی اتخاذ چنین سیاستی از سوی اوپک را ناممکن می سازد. نتیجه این ناتوانی نیز بدتر شدن روز به روز وضعیت بازار است. اگر این وضعیت ادامه یابد و مازاد عرضه نفت همچنان روند افزایشی خود را ادامه دهد، احتمالا قیمت نفت بار دیگر به زیر 40 دلار در هر بشکه سقوط خواهد کرد. نشست اخیر اعضای اوپک و برخی دیگر از تولید کنندگان در ابوظبی نتوانست اطمینان لازم را به بازار جهانی نفت بدهد و ارزش سهام انرژی در وال استریت همچنان ضعیف ترین بخش از شاخص اس اند پی 500 در سال 2017 را به خود اختصاص داده است. به علاوه، توافق اوپک و سایر تولید کنندگان از جمله روسیه برای کاهش تولید نفت نتوانسته کمکی به رشد قیمت ها کند، و قیمت نفت در حال حاضر 20 درصد پایین تر از بالاترین قیمت های سال 2017 قرار دارد.
اوپک با مستثنی کردن لیبی و نیجریه از توافق کاهش تولید مرتکب یک اشتباه استراتژیک شد، زیرا به لطف این معافیت هر دوی این کشورها توانسته اند به سرعت تولید خود را ترمیم کنند و بیش از یک میلیون بشکه در روز عرضه خود را بالا ببرند. از سوی دیگر، میزان تبعیت عراق از توافق کاهش تولید تنها 30 درصد بوده که بیشتر شبیه یک شوخی است. قزاقستان، تولید کننده غیر عضو اوپک که با توافق کاهش تولید همراه شده، عملا به جای کاهش، تولید خود را افزایش داده است. تعداد سکوهای حفاری نفتی آمریکا از تابستان سال 2016 به این طرف تقریبا دو برابر شده و میزان تولید نفت شیل این کشور از زمان انعقاد توافق اوپک در نوامبر 2016، 900 هزار بشکه در روز افزایش داشته است. گذشته از آن، در دوران جدید که می توان آن را دوره نفت شیل نامید، عربستان دیگر نمی تواند همچون گذشته با افزایش و کاهش تولید نفت خود، معادلات بازار را تغییر دهد.
در این وضعیت، به نظر می رسد که حتی حذف روزانه 1.8 میلیون بشکه نفت از بازار توسط اوپک، روسیه و متحدانشان برای برقراری توازن مجدد در بازار کافی نیست. بحران ژئوپلتیک کره شمالی بر میزان رشد تقاضای نفت در آسیا سایه افکنده، در حالی که قیمت ها نیز به زمان قبل از توافق کاهش تولید کاهش یافته است.
در حال حاضر بازار نیاز به اتخاذ یک استراتژی «شوک و بهت» از جانب اوپک و کاهش یکباره 3 میلیون بشکه ای تولید نفت توسط عربستان و سایر تولید کنندگان دارد که کشورهایی نظیر عراق، ایران، نیجریه، آنگولا و الجزایر نیز به آن عمل کنند. اما واقعیت های مالی و سیاسی جهانی اتخاذ چنین سیاستی از سوی اوپک را ناممکن می سازد. نتیجه این ناتوانی نیز بدتر شدن روز به روز وضعیت بازار است. اگر این وضعیت ادامه یابد و مازاد عرضه نفت همچنان روند افزایشی خود را ادامه دهد، احتمالا قیمت نفت بار دیگر به زیر 40 دلار در هر بشکه سقوط خواهد کرد.
