والدینی که به خاطر طلاق، کار زیاد و... در کنار نوجوان حضور چندانی ندارند به احساس ارتباط نوجوان با پدر و مادر صدمه می‌زنند. این یک واقعیت ساده است که نوجوان برای اینکه احساس کند با پدر و مادرش ارتباط دارد و مورد محبت آنها است، مدتی باید با آنها وقت بگذراند.
واضح است که نزدیکی فیزیکی والدین و نوجوان الزاماً ایجاد ارتباط نمی‌کند. بلکه پیوند عاطفی، مستلزم گفت‌وگو و برقراری ارتباط واقعی است.
اینکه در روز حداقل یک وعده غذا را با خانواده و نوجوان صرف کنید، در صورتی مؤثر خواهد بود که از وقت شام برای برقراری ارتباط استفاده کنید.
به خاطر داشته باشید میز غذا بهترین مکان برای ایجاد ارتباط و پیوند عاطفی با نوجوان است. کمی صحبت با والدین بهای اندکی برای یک غذای خوب است. اما مشکل از آنجایی شروع می‌شود که غذا خوردن همراه با تماشای تلویزیون یا خواندن کتاب و گشت و گذار در شبکه‌های تلفن همراه می‌گذرد، در این موارد اگرچه خانواده در کنار هم غذا می‌خورد ولی ارتباط شکل نمی‌گیرد.
به نوجوان خود بگویید: از این پس رسم جدیدی برای غذا خوردن داریم.
هنگام غذا هر یک از اعضای خانواده یک الی دو اتفاقی که در آن روز برایش افتاده تعریف می‌کند و احساسی را که داشته شرح می‌دهد. هنگام صحبت او بقیه به دقت به حرفش گوش می‌دهند. شاید برای روشن شدن موضوع سوالاتی بپرسند اما به هیچ‌وجه توصیه یا نصیحت نمی‌کنند. (مگر اینکه فردی که دارد حرف می‌زند از آنها بخواهد)
