در ایام نزدیک به شهادت امام صادق(ع) خوب است با مطالعه سیره عملی و رفتاری حضرت، با ابعاد مختلف شخصیتی این امام بزرگوارمان از جمله بُعد معرفتی، اخلاقی و رفتاری حضرت چه در برخورد با خانواده و چه در برخورد با سایرین مأنوس شویم.
شاید بتوان گفت بُعد دیگر رفتار اهل‌بیت (علیهمالسلام) بُعد معجزهگونه بودن رفتار ایشان است تا جایی که شیخ حرّ عاملی کتابی با عنوان «مدینةالمعاجز؛ شهر معجزهها» درباره معجزات ائمه(ع) نگاشت. حال به بهانه نزدیکی به ایام شهادت امام صادق(ع) یکی از روایاتی جانسوز که مربوط به آتش زدن منزل امام(ع) به دستور منصور عباسی ملعون است را نقل می‌کنیم. این روایت در صفحه367 از جلد اول اصول کافی آمده است.
مفضل بن عمر گوید: ابو جعفر منصور (خلیفه عباسى) به حسن بن زید که از طرف او والى مکه و مدینه بود، پیغام داد خانه جعفر بن محمد را بسوزان. او به خانه امام آتش انداخت و به درب خانه و راهرو سرایت کرد، امام صادق علیه‌السلام بیرون آمد و در میان آتش گام برداشته راه میرفت و میفرمود: منم پسر أعراق الثرى (لقب اسماعیل علیه‌السلام) منم پسر ابراهیم خلیل اللَّه (که آتش نمرود بر او سرد و سلامت شد).
ظاهر این روایت نشان می‌دهد که اهل‌بیت(ع) وارث تمام معجزات و علوم انبیاء(ع) بلکه صاحب معجزات و علوم بودند و خداوند نیز به بهانه‌های مختلف این علوم، معجزات و معارف اهل عترت(ع) را به رخ تمام انسان‌ها می‌کشید.
نکته دیگر اینکه اهل‌بیت(ع) همیشه در موضع سربلندی و عزت بودند و این دشمنان بودند که خدا به واسطه آنها، خوبان عالم را امتحان می‌کرد.
متن حدیث:
الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ قَالَ: وَجَّهَ أَبُو جَعْفَرٍ الْمَنْصُورُ إِلَى الْحَسَنِ بْنِ زَیْدٍ وَ هُوَ وَالِیهِ عَلَى الْحَرَمَیْنِ أَنْ أَحْرِقْ عَلَى جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ دَارَهُ فَأَلْقَى النَّارَ فِی دَارِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ فَأَخَذَتِ النَّارُ فِی الْبَابِ وَ الدِّهْلِیزِ فَخَرَجَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع یَتَخَطَّى النَّارَ وَ یَمْشِی فِیهَا وَ یَقُولُ أَنَا ابْنُ أَعْرَاقِ الثَّرَى أَنَا ابْنُ إِبْرَاهِیمَ خَلِیلِ اللَّهِ ع؛
