حسین راغفر، عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا (س) پیرامون مطالبه یک میلیون شغل درسال از دولت دوازدهم، همچنین طرح جدید کارورزی دولت، با تاکید بر اینکه مشکل اصلی اقتصاد ایران چالشهای جدی در حوزه ایجاد شغل است گفت: این موضوع تنها به این دولت مرتبط نیست بلکه کل اقتصاد ایران با آن دست و پنجه نرم می کند. وی با بیان اینکه سیاست های اقتصادی در ایران از ۳۰ سال گذشته، بر این امر تأثیر مستقیم داشته است، ادامه داد: هر چند این سیاست ها در طول ۴ دهه گذشته شدت و ضعف داشته است اما باید توجه داشت که با اقداماتی از این دست نمی توان راه حل مناسبی برای حل مشکل بیکاری و حل مسئله اشتغال به دست آورد.
راغفر تصریح کرد: حل این مشکل نیازمند تغییرات اساسی تری است تا از طریق آن ها بتوان فرصت های شغلی بهتری را در کشور فراهم کرد. وی با اشاره به برنامه دولت در خصوص افزایش اشتغال بیان کرد: عملا معلوم نیست این برنامه چه مقدار مورد استقبال بنگاه های اقتصادی قرار بگیرد، ضمن اینکه برای اجرای برنامه هایی از این دست لازم است در کوتاه مدت نوعی فرهنگ سازی صورت گیرد تا گروه های مختلف اجتماعی به اهمیت آن پی ببرند.
عضو هیات علمی دانشگاه الزهرا(س) با تأکید بر این موضوع که به کارگیری کارآموزان در بنگاه های اقتصادی کمتر مورد استقبال واقع می شود، افزود: با این حال دانش آموختگان دانشگاهی در دانشگاه مهارت کسب نکرده اند و برای کسب مهارت لازم است مدتی را در کارگاه ها و کارخانه های مختلف مشغول به کار شوند.
وی ایجاد فرصت برای مهارت آموزی دانش آموختگان دانشگاه را ضروری دانست و گفت: با این حال معلوم نیست که صاحبان بنگاه ها یا کارفرمایان تا چه حد به این مسئله باور دارند و تا چه حد حاضرند فرصت های آموزشی را در اختیار فارغ التحصیلان دانشگاهی قرار دهند.
راغفر ادامه داد: همچنین باید به این نکته توجه داشت که دانش آموختگان دانشگاهی چقدر حاضرند خود را با شرایط بنگاه های اقتصادی و دستمزد کم آن ها تطبیق دهند. وی با بیان اینکه اغلب دستمزد دوره های کارآموزی بسیار پایین است، اظهار داشت: همچنین معلوم نیست که هزینه فرصت کسب این مهارت ها چه مقدار است؛ حتی میزان کسب مهارت هم دراین روش به درستی معلوم نیست. راغفر تأکید کرد: عملی کردن این برنامه به زمان بیشتری نیازدارد و باید به یک فرهنگ تبدیل شود به نحوی که هم کار فرما و هم نیروی کار به مفید بودن این همکاری پی ببرند.
وی ادامه داد: کارفرما باید به این نتیجه برسد که این همکاری برایش سود آور است و می تواند با قرار دادن فرصت های مهارت آموزی، نیروی کار مؤثری را با هزینه کمتر جذب کند با این حال باید ببینیم که کار فرما تا چه حد حاضر است دستگاه های خود را در اختیار این نیروی کار قرار دهد.
راغفر در خاتمه تصریح کرد: این امر اقدامی مهم در امر اشتغال است اما معلوم نیست چه مقدار جواب می دهد و از طرف دیگر مسلما نمی تواند راه حل مشکل بیکاری در کوتاه مدت باشد. اما می توان در یک برنامه بلند مدت، هم فرصت های یادگیری مهارت ایجاد کند و مشارکت بهتری میان کارفرما و نیروی کار فراهم آورد.
