احمد توکلی نماینده مردم تهران در مجلس نهم در بیانیهای از کاندیداتوری حجتالاسلام سیدابراهیم رئیسی در انتخابات ریاستجمهوری حمایت کرد.
متن این بیانیه به شرح ذیل است:
بسمهتعالی
ملت شریف ایران
این خدمتگزار شما قصد نداشت بهطور مصداقی درباره انتخابات ریاستجمهوری نظری ابراز کند، اما به دو دلیل در پاسخ به پرسشهای مکرر برخی از هموطنان احساس وظیفه کردم در امر انتخاب مناسبتر، نظرم را به اطلاع شما برسانم. باشد که این نکات به شما در انتخابی بهتر یاری رساند.
نخست آنکه حوادث ضمن تبلیغات انتخاباتی و مشی و موضعگیریهای رئیسجمهور محترم در مقام نامزد انتخابات، نگرانیهایی را برانگیخته است که آگاهی هموطنان از آنها نیز لازم است.
دوم آنکه آرایش صحنه تغییر کرده و گزینه منتخب، یکی از آقایان رئیسی و روحانی خواهد بود. در این موقعیت، به دلایل متعدد با لحاظ نقاط ضعف و قوت جناب آقای رئیسی را برای برگزیده شدن به ریاستجمهوری شایسته میدانم و به وی رأی میدهم.
اما نگرانیها...
آقای روحانی در دوران تبلیغات انتخاباتی کاملاً در هیئت یک سیاستمدار متعصب ظاهر شد و با صراحت و مکرراً بدون آنکه به انتقادات خیرخواهانه رفیق و رقیب اعتنا کند، نامزدهای انتخابات و به تبع آنها مردم را به دو قطب طرفدار تعامل با جهان و جنگطلب، طرفدار توسعه و خواهان آشفتگی، عزتجویان و انزواطلبان، آرامشخواهان و حامیان تنش و خلاصه راه و بیراهه تقسیم کرد. از همین سنخ مواضع که بیشتر متوجه نظام سیاسی کشور است تا اشخاص. آقای روحانی بیمحابا تمام سیاستمداران و نهادهای بسیاری در حاکمیت را با اتهامات موهومی نواخت که نه یک رئیسجمهور، بلکه از یک فرد عادی بیتجربه نیز سر نمیزند و تنها از مخالفان نظام برمیآید. دیوارکشی در پیادهرو، در طول 38 سال تنها اعدام و زندان بلد بودن، منطقی جز ممنوع کردن نداشتن، منشأ ناامنی در کشور و منطقه بودن، زبان بریدن و لب دوختن... . اگر رسانههای امروزی نبود از یک رئیسجمهور باورکردنی نبود. این اعتدال است یا افراطیگری؟
این را هم توجه بفرمایید که دولت با کمال جسارت تخلفی نیست که به دولت قبل نسبت داده باشد و زشتتر و گستردهتر از آن را مرتکب نشده باشد. از دخالت بیپروای وزرا و مقامات و دستگاههای رسمی دولتی تحت عناوین رسمی در انتخابات تا وام دهمیلیونی به دهیاران در این ایام، از توزیع سود سهام عدالت تا اعلام پیامکی برقراری مجدد یارانه به کسانی که طبق قانون یارانه آنِها قطع شده بود و تخلفات تأسفبار دیگر. اگر فردی با همکاری دستهای زیر عَلَم اعتدال، افراطیترین رفتار را داشته باشد و زیر عَلَم دموکراسی و قانون از ارتکاب زشتترین اقدامات غیرقانونی پروا نکند، نگرانکننده نیست؟ آیا اینان شایسته اعتماد و ریاست بر جمهور مردماند؟
دستهبندی دیو و دلبری و نگاه افراطی که از خصوصیات رویکرد و رفتار اشرافی و طرد مطلق دیگران ملازمه دارد، باعث شده که ایشان هیچ ضعف و نارسایی را در دولت خویش نپذیرد و با صراحت تام اعلام کند هر آنچه وعده دادهام انجام دادهام و وعدههای انجام نشده، به این دلیل بود که نگذاشتهاند!
بدین ترتیب اگر رأی به آقای روحانی به ادامه صدارتش منجر شود، با عدم تفاهم و تعارضی که با بخش مهم و گستردهای از حاکمیت پیدا میکند چگونه خواهد توانست به وعدههایی که داده است عمل کند. در دوره اول که ایشان خود را حلقه وصل نیروهای مختلف اجتماع معرفی میکرد، مدعی است که همه ناتوانیها به دلیل ممانعت دیگران بوده است؛ حالا که با این مواضع تند و غیرمنطقی و غیرواقعی، به مقابله با بسیاری از نهادها و ارکان کشور پرداخته است؛ چگونه خواهد توانست از ظرفیتهای کشور برای تحقق وعدههایش بهره بگیرد؟ و در پایان چهار سال مجدداً نگوید که نگذاشتند.
هدف از قانون اساسی، تأمین اهدافی بلند به دست کسانی است که میخواهند با هم کار کنند، نه آنکه با یکدیگر پیکار کنند.
این سؤال به طور جدی مطرح است که آقای روحانی با مواضع و رفتار فوق آیا سوگند ریاستجمهوری را نقض نکرده است و میتواند در آینده نسبت به آن پایبند باشد؟!