دیدار استقلال با الاهلی امارات یک مهمان ویژه داشت و آن مهمان هم باران شدیدی بود که می توانست بسیاری از هواداران این تیم را از رفتن به ورزشگاه آزادی منع کند و البته تا حدودی چنین نکرد، نه باران و نه قیمت عجیب بلیت های گران قیمت طبقه اول هیچکدام مانع از حضور هواداران استقلال نشد تا اولین غافلگیری باران توسط هواداران رفع شود و شوک خیلی بزرگی به جمعیت وارد نشود.
غفلت استقلال
با این وجود اما یک نفر مدعی بود که غافلگیر شده بود و آن کسی نبود جر علیرضا منصوریان. سرمربی استقلال بعد از بازی با بیان اینکه بارش باران در کیفیت مسابقه تاثیرگذاشته بود، گفت: «روی همه چیز حساب کرده بودم جز اینکه باران بیاید. الاهلی جزو تیم هایی است که قبل از بازی هایش سه بار زمین را آب می دهد. آنها متخصص بازی در زمین مرطوب هستند. قسمت بود به اندازه ای که آنها نیاز به باران داشتند، باران بیاید! ما شرایط بازی در زمین مرطوب را نداریم.»
واقعیت این است که وقتی ترکیب استقلال را در جناحین دیدیم به این نتیجه رسیدیم که منصوریان غافلگیر نشده است چرا که حضور همزمان غفوری و حیدری در راست و زکی پور و یعقوب کریمی در چپ نشان از آن داشت که منصوریان با توجه به باران سعی کرده بازی را روی هوا ببرد و اتفاقا از همین نکته راه هم به گل رسید. به همین دلیل معتقدیم منصوریان غافلگیر نشده است بلکه او مشکلاتی داشته که قابل حل نبوده اند.
اتفاق تلخی که چند سال قبل رخ داد
تاریخ را که ورق بزنیم شبیه به این اتفاق را در تاریخ استقلال می یابیم: «در ۱۴ فروردین سال ۸۱ در اولین دوره لیگ برتر استقلال در مرحله نیمه نهایی جام باشگاه‌های آسیا که آخرین دوره این رقابت‌ها بود به مصاف آنیانگ ال‌جی کره‌جنوبی رفت. در آن دوره بازی‌های مرحله نهایی به میزبانی ایران و در ورزشگاه آزادی برگزار می‌شد. شاگردان منصور پورحیدری در هوای بارانی و زمین گل‌آلود و پرآب آزادی نتیجه را ۲ بریک به کره‌ای‌ها واگذار کردند و از رسیدن به فینال باز ماندند! محمد نوازی با پنالتی که در آن بازی خراب کرد از چهره‌های ویژه آن مسابقه بود. نوازی اما فدراسیون را مقصر اصلی می‌دانست که نتوانست بازی را لغو کند که البته این حرف چندان صحیح نبود چرا که آنیانگ هم در همان زمین به میدان رفته بود و البته همه چیز را پیش بینی کرده بود.
همان موقع هم خیلی عقب بودیم
نکته اینجا بود که آنیانگ همان روزها هم زمینی داشت که بتواند آن را به آب ببندد و بازی با استقلال را شبیه سازی کند چون همان زمان خبر رسیده بود که آنیانگ کره روزهای قبل از بازی در زمین خیس و گل آلود تمریناتش را انجام داده است. در واقع کره ای ها ۱۵ سال و ۲۱ روز قبل، یک هفته قبل از بازی، هواشناسی را در دستور کار خود قرار داده بودند و با آمادگی کامل وارد زمین شدند و استقلال را شکست دادند. در واقع کره ای ها ۱۵ سال قبل امکانات و زمین هایی بیشتر از امروز تیم های ایرانی داشته اند.
اعتراف تلخ سرمربی استقلال
به بخش دوم حرف های منصوریان دقت می کنیم: خدا می‌خواست آنها در زمینی که می‌خواهند بازی کنند. به این دلیل چنین مسئله‌ای را گفتم که ما شرایط این را نداریم در زمین نمناک تمرین کنیم تا بخواهیم در چنین زمینی هم بازی داشته باشیم. به لحاظ سخت‌افزاری امکاناتی نداریم که شرایط را در تمرین به شکل امروز در بیاوریم. اگر زمین تمرین‌مان را هم کمی آب بدهیم زمین باتلاق می‌شود و دیگر نمی‌توانیم تمرین کنیم.
منصوریان هم درد کی روش شد
با این بخش از حرف های منصوریان به یاد اصرار کی روش برای اردوی تدارکاتی در شرق آسیا و قبل از بازی با سوریه در مالزی افتادیم. وقتی فدراسیون نتوانست برای تیم ملی اردوی جایگزین تایلند را مهیا کند (با مرگ پادشاه تایلند اردوی تیم ملی کنسل شده بود) کی روش آنقدر شاکی شده بود که برخلاف همیشه و به نشانه اعتراض ریش هایش را هم نزده بود. اتفاقا آن بازی هم در حالی که در شرایط معمولی باید به سود ایران تمام می شد، با نتیجه مساوی تمام شد چون ما زمینی که آن را به آب ببندیم و یک هفته در آن تمرین کنیم نداشتیم.
درد در بدنه کل فوتبال ایران است
همین اتفاق با استناد به حرف های منصوریان برای استقلال هم رخ داد تا سه امتیاز در دسترس را بدهیم و یک امتیاز به جای آن بگیریم. این درد است، دردی که نه استقلال که تیم ملی ایران هم با آن دست و پنجه نرم می کند، نه تیم ملی ایران که پرسپولیس و استقلال خوزستان و ذوب آهن هم با آن درگیر است و هیچ تیم فوتبالی در ایران نداریم که حداقل دو زمین فوتبال خوب داشته باشد که بتواند یکی از آنها را به آب ببندد و تمرین کند بدون آنکه نگران مصدومیت یا خرابی چمن باشد. این در حالی است که همین الاهلی چهار زمین تمرین دارد و باشگاه های بزرگ تری مثل جوبیلو ایواتا ۸ زمین تمرین دارند.
رویای قهرمانی آسیا در زمین دفن است!
بیش از بیست سال از که در آسیا قهرمان نشده ایم و البته همه بار را روی دوش نداشتن علم مربیان ایرانی انداخته ایم اما واقعیت این است که کمبود امکانات فوتبال ایران از کمبود علم مربیان ایرانی هم مهمتر است. با این رویه و وقتی باشگاه های ما و حتی تیم های ملی ما حتی زمینی ندارند که در آن شبیه سازی باران کنند و به میدان بروند نمی توان انتظار قهرمانی از آنها داشت. چرا که حریف هایی مثل همین الاهلی به راحتی زمین را خیس می کنند و تمرین می کنند اما ما حتی وقتی می دانیم که باران می آید نمی توانیم برای یکی دو روز زمین را آب بدهیم.
این همان نکته ای است که فوتبال ما را عقب می برد و رویای قهرمانی آسیا را نه برای استقلال، نه برای تیم ملی ایران که برای همه تیم های ما دور از دسترس می کند.
