زمانی که نخستین هواپیماها توسط ایرلاینهای ایران خریداری شدند، موج بسیاری به راه افتاد مبنی بر اینکه چرا با خریدن هواپیمای نو از نتایج برجام استفاده میکنیم در حالی که میتوان با استفاده از رفع تحریمها و سرمایههای وارد شده در راستای ایجاد اشتغال و راههای دیگر به وضعیت اقتصادی کشور کمک کرد.بسیاری هواپیما را کالای لوکس دانستند و اذعان کردند که بسیاری از مردم حتی فرصت سوار شدن به این هواپیماها را پیدا نخواهند کرد.
این مساله که تحریمهای هوایی نه مربوط به سال 88 که به اوایل انقلاب بازمیگردد، موجب شده بود طی چهار دهه اخیر هواپیمای نو وارد کشور نشود و از سوی دیگر امکان تعمیر هواپیماهای قدیمی نیز وجود نداشته باشد، این مساله به خودی خود امنیت مردم را هنگام استفاده از راههای حملونقل هوایی کاهش و خطر سقوط هواپیماها را به طور فزایندهای افزایش میداد.