دکتر «جولی آن سوسا»سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «مطالعات اخیر نشان داده اند عامل زیست محیطی تا حدودی در افزایش نرخ بروز سرطان تیروئید نقش دارند.»
در این مطالعه محققان بر روی یک گروه از مواد مقاوم در برابر اشتعال موسوم به PBDEها (استرهای دی فنیل پلی برومین شده) تمرکز کردند. این ماده شیمیایی به منظور جلوگیری یا به تاخیر انداختن اشتعال در مصالح ساختمانی، وسایل الکترونیک، مبلمان، اتومبیل ها و هواپیماها، پلاستیک ها، فوم ها و منسوجات بکار می رود.
مطالعات حیوانی نشان داده اند که چندین گروه از مواد شیمیایی مقاوم در برابر اشتعال با عملکرد تیروئید تداخل پیدا می کنند.
به منظور ارزیابی این ریسک، محققان نمونه های گردوغبار خانه ۱۴۰ شرکت کننده را که نیمی از آنان مبتلا به سرطان تیروئید بودند بررسی کردند. درحدود ۸۰ درصد شرکت کنندگان زن بودند چراکه زنان بیش از مردان مبتلا به سرطان تیروئید می شوند. به طور میانگین شرکت کنندگان بیش از یک دهه در منزل شان زندگی کرده بودند.
محققان دریافتند افراد ساکن در منازلی که بیشتر در معرض دو نوع ماده شیمایی PBDE بودند در معرض ریسک بالای ابتلا به سرطان تیروئید پاپیلاری (شایع ترین نوع سرطان تیروئید) قرار داشتند. این دو نوع ماده شیمیایی شامل BDE-۲۰۹ و TCEP بودند.
محققان دریافتند افرادی که در معرض میزان بالایBDE-۲۰۹ بودند بیش از دو برابر دیگران در معرض ابتلا به سرطان تیروئید قرار داشتند.
همچنین افرادی که در معرض میزان بالای TCEP قرار داشتند بیش از چهار برابر در معرض تومورهای تهاجمی تر و بزرگ تر بودند.
