ژورف استرنین هفت علت را در این زمینه بیان کرده است:
1 – لبخند در جامعه روسیه سمبل تعارف نیست. مردم غرب برای تعارف لبخند می زنند اما روس ها چنین شخصی را بی ادب و کسی می دانند که نمی خواهد احساس واقعی خود را بیان کند.
2 – روس ها به غریبه ها لبخند نمی زنند و فقط برای آشنایان لبخند می زنند.
3 – اگر یک روسی ببیند شخصی به وی لبخند می زند به دنبال علت آن خواهد بود؛ چون معتقد است باید علتی باشد که باعث لبخند این شخص شده است.
4 – اگر لبخند خارج از مفاهیم روس ها باشد باعث دغدغه خاطر جدی روس می شود به ویژه که معتقدند خنده بدون علت، نشانه حماقت است.
5 – برای روس ها لبخند حین فعالیت رسمی یا کار بی معنی است، مانند نیروهای گمرک، فروشندگان و امثال آن. حتی به فرزندان خود می آموزند که لبخند نزده و در مدرسه جدی باشند. معلمین همواره به دانش آموزان می گویند: چرا لبخند می زنی، بنویس.
6 – روس ها معتقدند لبخند باید نشانه ای صادقانه از خوش مزاجی و رابطه خوب باشد.
7 – روس ها معتقدند خنده باعث خیر نمی شود بلکه باعث عیب و در نهایت گریه خواهد شد!
