تساوی در برابر العین امارات و شکست در برابر الاهلی عربستان در حالی که حریف ده نفره شده بود اصلا کارنامه قابل دفاعی نیست. به خصوص که ذوب آهن نایب قهرمانی آسیا را در کارنامه دارد و از همه مهمتر اینکه در سال های اخیر یکی از تیم های خوب لیگ برتر بوده. تیمی که گردش توپ و میزان پاس های رد و بدل شده در هر سه منطقه بازی در آن قابل اشاره و بحث است.
ذوب آهن را در هر دو بازی ترسو دیدیم. تیمی که توپ را در اختیار حریف قرار می دهد تا فضا را در اختیار بگیرد! پیاده کرده چنین تاکتیکی شاید در برابر تیمی سرعتی و فوق العاده قوی تر از ذوب آهن بهترین راهکار باشد اما نه در برابر تیم های العین امارات والاهلی عربستان که سطح فوتبال باشگاهی و ملی اشان از ایران بالاتر نیست.
با وجود 5 امتیازی که از کف ذوب آهن رفته این تیم هنوز برای صعود به دور حذفی لیگ قهرمانان آسیا شانس دارد به شرط اینکه در دیدارهای پیش رو با اعتماد به نفس و همانند دوران یجیی گل محمدی تهاجمی بازی کند. تجمع در منطقه یک سوم دفاعی و صرف دفاع کردن و استفاده از ضد حملات برای پیروز شدن این پیام را به حریف مخابره می کند که ذوب آهن پذیرفته که ضعیف تر است و اول دفاع می کند بعد حمله. نمونه اش بعد از بازی با الاهلی بعد از ده نفره شدن حریف ذوب آهن باید بیشتر حمله می کرد تا گل های بعدی را به ثمر می رساند اما در نهایت تیم بازنده میدان لقب گرفت.
این تغییر نگرش است که موجب بازی متفاوتی از سوی ذوب آهن خواهد شد. با تغییر شیوه بازی حتما نتیجه هم برای ذوب آهن تغییر خواهد کرد. ذوب آهن با این دیدگاه می تواند بنیاد کار را در ازبکستان شکست دهد و به سه امتیاز شیرین به اصفهان برگردد و در انتظار بازی های دور برگشت باشد.
