این بود ادب مودب ترین وزیر کابینه روحانی؟!

واقعا دولت نماینده ملت است یا کسانی را نمایندگی می‌کند که برای ملت مکشوف نیست؟ این بیان وزیر بهداشت به لحاظ تئوریک و نیز فلسفه سیاسی حکومت به ویژه نظام اسلامی مشکل اساسی و بنیانی دارد.

یک کارگزار دولتی در هر جای این مملکت باید حقوق ملت را نمایندگی کند حقوق دولت چیزی جز حقوق ملت نیست. فرماندار مظلوم بدره چه گناهی جز حمایت از حقوق ملت با بیان مطالبه مردم داشت که مستحق توهین و تحقیر وزیر بهداشت شد. مردم به رئیس جمهور رای می‌دهند تا او حقوق ملت را نمایندگی کند.

در سوگند ریاست جمهوری مطالب صریحی وجود دارد که این نمایندگی را اثبات می‌کند. رئیس جمهور در مراسم تحلیف سوگند می‌خورد که خود را «وقف خدمت به مردم و اعتلای کشور» کند. او سوگند می‌خورد که؛ «از حرمت اشخاص و حقوقی که قانون اساسی برای ملت شناخته است حمایت کند». او در این سوگند تصریح می‌کند که؛ «از قدرتی که ملت به عنوان امانت» به او سپرده نگاهبانی کند. بنابر این او قدرت و اختیارات ملت را به واسطه رایی که از مردم می‌گیرد نمایندگی می‌کند.

رئیس جمهور نماینده ملت است نه نماینده یک جریان یا طبقه خاص! به طور طبیعی وزرای او هم که وی را در این نمایندگی همراهی می‌کنند نماینده ملت هستند پس این چه اعتراضی است که وزیر بهداشت به فرماندار یک شهر که طعم محرومیت را می‌چشد می‌کند و او را به جرم بیان مطالب مردم تهدید به برکناری می‌نماید و از آن مهمتر با بی‌شعور خواندن وی از او سوال می‌کند؛ شما نماینده مردم هستید یا نماینده دولت؟! مگر فرماندار بدره چه گفت که وزیر بهداشت این چنین برآشفته و شمشیر از نیام برکشیده و تهدید به بگیر و ببند کرد؟! فرماندار بدره فقط گزارشی از وضعیت بهداشتی منطقه داده و تقاضای رسیدگی به این اوضاع را داشت! آیا بیان یک گزارش از واقعیت‌های موجود باید وزیری را چنین از دایره ادب خارج کند؟

اگر فیلم این واقعه در خبرگزاری‌ها و شبکه‌های مجازی منتشر نمی‌شد بنده اصلا باور نمی‌کردم چنین خبطی صورت گرفته است. تکذیب خبر هم فایده ندارد چون انکار آن بدتر از چیزی است که رخ داده است.

در بند 12 اصل سوم قانون اساسی آمده است؛ «دولت جمهوری اسلامی موظف به پی‌ریزی اقتصاد صحیح و عادلانه و رفع فقر و هر نوع محرومیت در زمینه بهداشت و تعمیم بیمه است». کسی که مسئولیت در این دولت یا هر دولتی را می‌پذیرد باید علم به این وظیفه را داشته باشد و این وظیفه را بر دوش خود احساس کند. بیان او در وادی این مسئولیت باید یک بیان بدهکاری باشد نه طلبکاری! در سوگند نمایندگی مجلس هم همین مضامین وجود دارد. نمایندگان به نمایندگی ملت به مجلس راه یافته‌اند تا از حقوق مردم دفاع کنند. ما در مملکتی زندگی می‌کنیم که امام و بزرگ پیشوای راحلش افتخار می‌کند که خادم ملت است.

با این وصف چگونه است که وزیر محترم بهداشت فرماندار یک شهر را به دلیل دنبال کردن مطالبات مردم و حقوق آنها مواخذه می‌کند و او را در برابر این پرسش قرار می‌دهد که تو نماینده مردم هستی یا دولت! وزیر بهداشت عملا با طرح این پرسش   روی شکاف دولت و ملت صحه می‌گذارد. در حالی که اگر دولت در خط مردم و در مقام پاسخگویی به مطالبات مردم باشد قاعدتاً نباید شکافی بین آنها باشد. مردم انقلابی و فهیم ما مردمی صبور و قدردان هستند، وسع و امکانات دولت را می‌دانند اینطور نیست که فراتر از وسع و امکانات دولت چیزی را مطالبه کنند با این وصف دور از انصاف است که با غضب و ترش‌رویی با آنان سخن گفته شود. به نظر می‌رسد دولت باید بنای ادبیات گفتگو با مردم را مهرورزی و مهربانی قرار دهد. سعه‌صدر و صبوری کمترین ویژگی حکومت‌داری و مردم‌داری است. انتظار مردم این است که در آخرین ماه‌های دوره اول خدمت دولت یازدهم، مسئولان قدری مهربان‌تر باشند.

راه خروج از این عصبانیت‌ها؛ شکیبایی، بردباری، صبر و عذرخواهی از مردم و نیز نماینده دولت در بدره است نه ادامه این برخورد غلط!