میرالمومنین علی (ع)در قسمتی از خطبه 191 کتاب شریف نهج البلاغه در خصوص اینکه باید به زرق و برق این دنیا توجه نکرد و به فکر سرای آخرت بود می فرماید:در برابر دنیا خویشتن دار و برابر آخرت دلباخته باشید.آن کس را که تقوا بلند مرتبه کرد،خوار نشمارید و آن را که دنیا عزیزش کرد،گرامی ندارید.برق درخشنده دنیا شما را خیره نکند و سخن ستاینده دنیا را نشنوید.به دعوت کننده دنیا پاسخ ندهید و از تابش دنیا روشنایی نخواهید و فریفته کالاهای گرانقدر دنیا نشوید.
امام در ادامه می فرماید:همانا برق دنیای حرام،بی فروغ است و سخنش دروغ و اموالش به غارت رفتنی و کالاهای آن تاراج شدنی است.آگاه باشید دنیای حرام چونان عشوه گر هرزه ای است که تسلیم نشود و مرکب سرکشی است که فرمان نبرد.دروغ گویی خیانتکار، ناسپاسی حق نشناس،دشمنی حیله گر،پشت کننده ای سرگردان،حالاتش متزلزل،عزتش خواری،جدش بازی و شوخی و بلندی آن سقوط است.
امام علی(ع) در انتهای این بخش می فرماید:خانه جنگ و غارتگری،تبهکاری و هلاکت و سرمنزلش نا آرام است.جایگاهش دیدار کردن ها و جدایی هاست.راه های آن حیرت زا،گریزگاه هایشان ناپیدا و خواسته هایش نومید کننده و زیانبار است.پناهگاه های دنیا انسان را تسلیم مرگ می کند و از خانه های خود بیرون می راند و چاره اندیشی های آن ناتوان کننده است.
