در مبانی طب سنتی آمده است که توانایى عملکرد سالم دستگاه گوارش وقتى است که در معده احساس سنگینی نباشد، نفخ و قراقر در معده بروز پیدا نکند و طعم دهان هم طبیعى باشد؛ شخص احساس ترشى یا شیرینى و مزه‌هاى خاص در دهان خود بعد از غذا خوردن نداشته باشد همچنین احساس سکسکه، لرزش و کشیدگی در شکم نیز نداشته باشد.
از دیگر از نشانه‌هاى صحت معده میزان ماندگاری و بقاى غذا در معده در حد اعتدال و خارج شدن غذا از معده در وقت معین، نه زودتر و نه دیرتر است؛ خواب باید در حد اعتدال، نه زیاد و نه کم باشد همچنین شخص باید بتواند سبک از خواب برخیزد و پس از بیدار شدن، نفخى در چشمان و سنگینى در سر نداشته باشد و اجابت مزاج هم باید بالطبع راحت باشد و قسمت زیرین شکم پیش از دفع براز، اندکى برآمده باشد.
هرگاه معده قدرت هضم را نداشته باشد، تواتر در باز آمدن غذا به دهان و قراقر شکم روى مى‌دهد و طعام بیش از حد معین در معده مانده یا آنکه قبل از وقت مقرر دفع خواهد شد؛ هرگاه صفرا در معده باشد مانع هضم غذا نمى‌شود بلکه گاهى موجب فساد آن مى‌شود، در صورتى که سودا، هم مانع عمل هضم شده و هم غذا را فاسد مى‌کند.
چنانچه ورمى در معده نباشد و قراقرى هم رخ ندهد و غذا نیز در معده فاسد نشود و با وجود این هضم به خوبى انجام نپذیرد باید سبب را از سوء‌مزاج معده بدانیم و به اصلاح آن بپردازیم.
