یکی از مشکلاتی که کی روش طی روزهای اخیر با آن دست و پنجه نرم کرد، انتخاب زوج مرکز خط دفاع تیم ملی بود. آن هم از بین سه مدافعی که در اوج آمادگی قرار دارند و در طول 4 بازی گذشته موفق شده اند سدی محکم مقابل مهاجمان حریف باشند. مقابل قطر، کی روش از زوج سیدجلال حسینی- پژمان منتظری استفاده کرد و دروازه تیم ملی بسته ماند. مقابل چین اما سیدجلال نیمکت نشین شد تا پورعلی گنجی از ابتدا و کنار منتظری به میدان برود. باز هم تیم ملی گلی دریافت نکرد و البته مدافع الاهلی آسیب دید تا از اواسط بازی سیدجلال به زمین بیاید و برای تیم ملی بازی کند.
مقابل ازبکستان و کره جنوبی نیز کی روش مجبور شد از زوج سیدجلال حسینی و مرتضی پورعلی گنجی استفاده کند. دروازه ایران دوباره بسته ماند تا اینکه برای بازی با سوریه، مصدومیت منتظری برطرف شد و این مدافع 33 ساله بار دیگر به اردو برگشت. تیم ملی در مالزی هر سه مدافع مرکزی خود را در اختیار داشت. کی روش هم مدام با خود کلنجار می رفت که کدامیک را روی نیمکت بنشاند و کدام زوج را انتخاب کند. گویا در نهایت کی روش به این تفکر رسیده که پژمان منتظری را به دلیل دور بودن از شرایط بازی روی نیمکت بنشاند و از زوج سیدجلال حسینی و مرتضی پورعلی گنجی در قلب دفاع استفاده کند. زوجی که در دو بازی سنگین گذشته موفق ظاهر شدند و نقشی ویژه در بسته ماندن دروازه تیم ملی ایفا کردند.
