حالا ببینیم زمانی که درگیر یک فعالیت مهم می‌شویم، چه اتفاقی در مغزمان می‌افتد. در جریان مطالعه‌ای، دانش‌آموزان در موقعیت‌های مختلف ارزیابی شدند. در موقعیت اول به آنها یک تکلیف بینایی (نوشتن و پاسخ دادن به آزمون) داده شد. در موقعیت بعدی، آنها در فضایی که با صداهای مختلف همراه بود، قرار گرفتند. از مغز آنها در حین کار تصویرfMRI گرفته شد. نتایج نشان داد فعالیت مغز در قشر شنوایی وقتی هیچ وظیفه دیگری جز شنیدن نیست، بدون اشکال انجام می‌شود. در موقعیت سوم از دانش‌آموزان خواستند همزمان با کار شنیداری، تکلیف بینایی قبلی را نیز انجام دهند. در تصاویر Fmri دانش‌آموزان بسته به سختی آزمون دیداری، اختلالاتی در بخش شنیداری مغزشان دیده شد. یعنی هر چه آزمون بینایی سخت‌تر می‌شد، شنیدن صدا بیشتر و بیشتر مختل می‌شد. به همین نسبت هر چقدر تکالیف شناختی سخت‌تر باشد، اختلال در دیگر حواس در حین کار بیشتر خواهد شد. این اختلال نه‌تنها در سطح حواس ما رخ می‌دهد، بلکه بخش‌هایی از مغز را که با هیجانات در ارتباط است، مختل می‌کند.
تصور کنید در حین رانندگی که موضوع مورد توجه است، حواستان را به سمت پیامکی که دریافت کرده‌اید، تغییر دهید. با این تغییر به مغز خود اطلاع می‌دهید تمام توجه را به سمت پاسخ دادن به پیامک هدایت کند. در این صورت، رانندگی محرک مزاحم محسوب می‌شود و مغز دریافت اطلاعات مربوط به آن را در اولویت دوم قرار می‌دهد و به این ترتیب، زمینه برای بروز حوادث ناگوار مهیا می‌شود.
