رئیس جهاد کشاورزی شهرستان فاروج، احمد کنعانی گفت: سطح زیر کشت این محصول در سال گذشته را 980 هکتار دانست که امسال به هزار و 600 هکتار افزایش پیدا کرده است.
وی افزود: تولید گل زعفران در سال گذشته 264 تن و تولید سرگل نیز سه هزار و 300 کیلوگرم بود که امسال این مقدار به 570 تن گل زعفران و همچنین 7 تن تولید سرگل افزایش پیدا کرده است.
وی بااشاره به رویکرد این دستگاه برای زمینه سازی فرآوری این محصول و رسیدن ارزش افزوده این تولیدات به کشاورزان افزود: امسال واحد بسته بندی با ظرفیت تولید سه هزار و 500 کیلو زعفران، جواز تاسیس دریافت کرده که درسال نخست فعالیت با ظرفیت یک هزار کیلو فعالیت می کند.
وی از صدور سه مجوز تاسیس واحدهای فرآوری زعفران خبر داد وگفت: متقاضیان در حال پیگیری مراحل اداری هستند.
کنعانی تاکید کرد: با توجه به اقلیم خشک این منطقه، تغییر الگوی کشت از سوی کشاورزان شهرستان انجام شده و هر سال هم سطح زیر کشت محصول زعفران افزایش می یابد.
زَعفَران عربیشدۀ زَرپَران ، گیاهی است از تیرهی زنبقیان، گیاهی کوچک و چند ساله به ارتفاع 10 تا 30 سانتیمتر است. گلها دارای 6 گلبرگ بنفش 3 پرچم و یک مادگی منتهی به کلالهٔ سه شاخه به رنگ قرمز متمایل به نارنجی است. قسمت مورد استفاده این گیاه، انتهای خامه و کلاله سه شاخه است که به نام زعفران مشهور است و دارای بوی معطر با طعم کمی تلخ میباشد.
گیاه زعفران بومی ایران و هند است و در هیچ کشور عربی بصورت طبیعی نمیروید، سابقهٔ کاشت زعفران در ایران( بویژه خراسان رضوی وجنوبی ) به بیش از 3000 سال پیش بازمیگردد. این گیاه رنگی و گرانبهای چندین ساله، بدون ساقهاست و پیاز دارد و چون درخاک کویر به عمل میآید، به طلای سرخ و یا طلای کویر شهرت یافتهاست.
استان های خراسان رضوی، جنوبی ودر دهه اخیر خراسان شمالی در تولید این محصول پیشگام هستند.
محصول زعفران با صادرات و بستهبندی در اروپا 50 میلیون تومان ارزش افزوده پیدا میکند که این سود نصیب کشاورزان ایرانی ودر راس آن خراسانی نمیشود چون محصولات کشورشناسنامه ای ندارد و حتی افغانستان نیز از خراسان زعفران را خریداری کرده و سپس به عنوان تولید کشور خود به بازار عرضه میکند.
افغانستان باتوجه به اینکه به عضویت سازمان تجارت جهانی درآمده تعرفهای به صادراتش تعلق نمیگیرد و سود قابل توجهی بهدست میآورد بنابراین ایجاد یک برند ملی برای زعفران خراسان امری ضروری است