در ادامه گمانه‌زنی‌ها و تحلیل‌های رسانه‌های غربی درباره ماجرای حملات موشکی به ناو آمریکایی در سواحل یمن، یک روزنامه آمریکایی از دلیل عدم اتهام زنی علنی به ایران پرداخت.
وال استریت ژورنال نوشت: «پس از شلیک موشکهایی از ساحل یمن در هدف قرار دادن ناو آمریکایی در دریای سرخ، مقامات آمریکا شورشیان شیعه الحوثی را که کنترل پایتخت یمن را در دست دارند، به انجام این حمله متهم کردند و آمریکا با هدف قرار دادن مراکز راداری تحت کنترل الحوثیها به حمله به ناو میسون پاسخ دادند».
این روزنامه آمریکایی ادامه داد: «اما وقتی موضوع توصیف نقش ایران در حملات علیه کشتی‌های آمریکایی و همینطور کشتی امارات عربی متحده مطرح می‌شود، مقامات آمریکایی محتاط تر بوده‌اند. این یک موضوع طبیعی است که تردید درباره ایران وجود دارد: تهران به الحوثیها سلاح می‌دهد و گزارش شده که به همراه حزب الله لبنان به شورشیان کمک آموزشی و دیگر کمکها ارائه کرده است».
این رسانه جمهوریخواه تصریح کرد: «جان مک کین رئیس کمیته امور مسلح سنا گفته است احتمال آن وجود دارد که ایران موشکها را که به سمت ناو میسون شلیک شدند، (به الحوثی ها) داده باشد. مقامات آمریکایی دو پهلو حرف زده‌اند و می‌گویند که امکان تامین این موشکها از سوی ایران است اما شاید این موشکهایی باشد که الحوثیها از زرادخانه دولت یمن گرفته باشند».
وال استریت ژورنال در ادامه به عامل و فاکتور درباره عدم اتهام زنی علنی آمریکا به ایران در ماجرای حملات موشکی به ناو یو اس اس میسون پرداخت.
این روزنامه نوشت: «دلیل این خاموشی و کم سخن گفتن چیست؟ این حملات میتوانست به مرگ صدها ملوان آمریکایی بیانجامد. به طور علنی ایران را متهم کردن، یک موضوع جدی است. چنین تصمیمی به سه گام و اقدام نیاز دارد. اول اینکه، مدارک باید جمع آوری و بررسی شود. تحلیلگران اطلاعاتی نه فقط نتیجه گیری و جمعبندی را در اختیار سیاستگذاران ارشد قرار می‌دهند بلکه در این جمعبندی اعتماد به نفسشان را هم نشان می‌دهند. این گزارش باید به کشورهای دیگر درگیر شامل امارات عربی متحده و عربستان سعودی داده شود و همچنین به کنگره آمریکا. اینجا این تصور و درک وجود دارد که چنین گزارشی متاثر از سیاست حزبیگری شود».
رسانه آمریکایی ادامه داد: «دوم، منافع اعلام عمومی و علنی این موضوع برای آمریکا باید از هزینه‌های آن سنگین تر باشد. این هزینه ها باید مربوط به هزینه های اطلاعاتی و عملیاتی باشد برای مثال خطرات مربوط به فاش کردن دانش و آگاهی ما درباره اقدامات ایران. این هزینه ها شاید به سیاستگذاری و خط مشی هم مربوط شود از قبیل نگرانیها درباره خارج شدن توافق هسته‌ای از ریل آن یا تلاشها برای آتش بس در یمن یا تمایل برای یک اقدام دیپلماتیک خصوصی قبل از علنی متهم کردن ایران است. اما شاید برای عدم علنی متهم کردن ایران هم هزینه هایی وجود داشته باشد. اطلاعات به هر ترتیب لو می‌رود یا اینکه امکان آسیب رسیدن به اعتبار آمریکا نزد متحدانش وجود دارد. چنین قضاوتهایی سبب می‌شود که احتیاط در پیش گرفته شود اما بین احتیاط و عدم اعتماد به نفس، می‌تواند یک فاصله و خط تمایز مناسبی وجود داشته باشد».
وال استریت ژورنال نوشت: «در آخر آنکه، اگر ایران مسئول شناخته شده و اطلاعات در این باره منتشر شود، باید به این موضوع هم توجه شود که درباره آن چه باید کرد. متهم کردن ایران یا هر طرف دیگری، قطعا سبب خواهد شد که به آن جواب داده شود در نتیجه مقامات پیش از هر گونه گزارش دهی در این باره، می‌خواهند این موضوع را مشخص کنند. حتی اگر اطلاعات سفت و محکم باشد اما اگر پاسخ به آن، غیر ضروری یا بی احتیاطی تلقی شود، همینجا روند گزارش دهی و علنی متهم کردن کسی متوقف می‌شود و در اینجا، گزارش دهی علنی بیشتر از آنکه سود داشته باشد، ضرر دارد. حتی ممکن است فرایند مذکور به همان مرحله اول برگردد. مقاماتی که در ابتدا متقاعد شده بودند اطلاعاتی وجود دارد، شاید خواهان مدارک بیشتری باشند خواه این موضوع ناشی از احتیاط باشد یا خواه به دلیل نیاز به اقناع طرفهای مردد در کشور و خارج از آن».
در پایان گزارش آمده است: «اینکه دولت اوباما در کدام یک از این اقدامات قرار دارد، شاید روشن نباشد. همچنین مدرک واضحی درباره مداخله ایران در حملات به "یو اس اس میسون" هم وجود ندارد که دلیل و شرط لازمی برای اقدام و پاسخگویی قویتر در برابر انتقال تسلیحاتی ایران در خاورمیانه باشد».
