وزارت ورزش و جوانان را بدون‌شک باید یکی از بی‌ثبات‌ترین وزارتخانه‌ها در بحث مدیریت نامید. وزارتخانه نوپایی که تنها نزدیک به پنج سال از عمر آن می‌گذرد و در این مدت کوتاه شش نامزد وزارت، سه سرپرست و دو وزیر به خود دیده است. بحث تشکیل وزارت ورزش و جوانان در حالی در چند سال اخیر جزء درخواستهای اصلی نمایندگان مجلس بود که به قدر کافی برای تصویب و تحقق آن پشتوانه سیاسی وجود نداشت؛ به‌طوری که حتی بیشتر اهالی ورزش هم با راه‌اندازی این وزارتخانه مخالف بودند. اما سرانجام در اواخر عمر دولت دهم بود که مجلسی‌ها با وجود نارضایتی دولت وقت با پشتوانه‌ای بالا خواستار تشکیل وزارت ورزش و جوانان شدند و با توجه به نزدیکی فضای ورزش و حوزه جوانان، دو سازمان تربیت‌بدنی و ملی جوانان ادغام شدند تا وزارت ورزش و جوانان شکل بگیرد.
این وزارتخانه در شرایطی در هشتم دی‌ماه ٨٩ تأسیس شد که محمود احمدی‌نژاد به‌دلیل مخالف‌بودن با این اقدام نمایندگان مجلس سرپرستی برای آن تعیین نکرد تا ورزش کشور که همواره به حیاط خلوتی برای مسئولان تبدیل شده بیش‌ازپیش دچار حاشیه و چالش شود. وزارتخانه تازه تأسیس در حالی تا ٣١ خردادماه ٩٠ بدون سرپرست ماند که احمدی‌نژاد با نزدیک‌شدن به پایان دوره سرپرستی برای این مجموعه، حمید سجادی، معاون قهرمانی سازمان منحل‌شده تربیت‌بدنی را به‌عنوان وزیر پیشنهادی دولت به مجلس معرفی کرد. اما حمید سجادی از مجموع ٢٤٧ رأی با ١٣٧ رأی مخالف و ٨٧ رأی موافق و ٢٣ رأی ممتنع از مجلس رأی‌اعتماد نگرفت تا این‌بار این نمایندگان باشند که تأخیر رئیس‌جمهوری در معرفی سرپرست و وزیر را تلافی کرده باشند. دومین وزیر پیشنهادی دولت دهم برای تصدی وزارت ورزش، محمد عباسی، وزیر پیشین تعاون این دولت بود که در ١٢ مرداد این سال توانست با ١٦٥ رأی موافق، ٦١ رأی مخالف و ١٩ رأی ممتنع از مجلس رأی اعتماد بگیرد و وزیر ورزش و جوانان شود. اما عمر وزارت عباسی در این وزارتخانه آن‌قدر کوتاه بود که نتوانست به‌عنوان اولین وزیر ورزش اقدامی جدی و اساسی برای این وزارتخانه انجام دهد. با روی‌کارآمدن دولت یازدهم در تابستان ٩٢ عباسی رفت تا به وضوح هرچه بیشتر مشخص شود نمایندگان مجلس باوجود آن‌همه پافشاری‌های بیهوده چقدر نسبت به این وزارتخانه نوپا بی‌اهمیت هستند.
مسعود سلطانی‌فر، معاون اسبق سازمان منحل‌شده تربیت‌بدنی، اولین وزیر پیشنهادی دولت یازدهم برای وزارت ورزش بود که موفق به اخذ رأی از مجلس نهم نشد. دو روز پس از رأی عدم‌اعتماد مجلس به مسعود سلطانی‌فر، رئیس‌جمهوری، سیدرضا صالحی‌امیری را به‌عنوان سرپرست این وزارتخانه منصوب کرد؛ چهره ناشناخته‌ای برای ورزشی‌ها که معاونت پژوهش‌های فرهنگی و اجتماعی مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام را در کارنامه داشت. مدتی بعد از سرپرستی صالحی‌امیری، روحانی او را به‌عنوان گزینه دوم وزارت به مجلس معرفی کرد. گفته می‌شد صالحی‌امیری تخصص خوبی در حوزه جوانان دارد و می‌تواند به‌واسطه تجربیات خوبش در مدیریت گزینه اصلحی برای تصدی این وزارتخانه باشد؛ اما مجلس به دومین وزیر پیشنهادی روحانی رأی اعتماد نداد. روحانی این بار محمد شریعتمداری، معاون اجرائی خود را با حفظ سمت سرپرست وزارت ورزش معرفی کرد تا به فکر گزینه سوم باشد. کابینه دولت یازدهم در حالی در این مدت تکمیل شده بود که تنها وزیر ورزش را در ترکیب خود نداشت. این‌بار نوبت به سیدنصرالله سجادی رسید؛ فردی که لقب مرد تکرارناپذیر ورزش را به او دادند. او برخلاف دو گزینه قبلی مردی از جنس خود ورزش بود و ورزشی‌ها بابت معرفی‌اش به مجلس به‌عنوان یک چهره غیرسیاسی خوشحال شده بودند. سجادی در حالی به‌عنوان سومین وزیر پیشنهادی انتخاب شده بود که پیش‌تر در حکمی از طرف صالحی‌امیری در سمت معاونت قهرمانی وزارتخانه منصوب شده بود.
استاد دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران که سابقه ٩ دوره ریاست کاروان ورزش ایران در بازی‌های المپیک و آسیایی را دارد؛ اما در گرفتن رأی اعتماد از نمایندگان ناکام ماند تا سیل تند انتقادهای مسئولان و کارشناسان ورزش نسبت به بی‌اهمیتی مجلس به ورزش به راه بیفتد. در شرایطی که پیش‌بینی می‌شد مجلس به سجادی هم رأی اعتماد ندهد، رئیس‌جمهوری بلافاصله دقایقی بعد از رأی عدم اعتماد به او محمود گودرزی، یک چهره دانشگاهی را به‌عنوان چهارمین وزیر به نمایندگان معرفی کرد. در نهایت در ۲۶ آبان ۱۳۹۲ صلاحیت گودرزی در مجلس بررسی شد و او با کسب ۱۹۹ رأی موافق، ۴۴ رأی مخالف و ۲۴ رأی ممتنع توانست به‌عنوان وزیر ورزش و جوانان از مجلس رأی اعتماد بگیرد و کابینه را تکمیل کند.
رئیس دانشکده تربیت‌بدنی و علوم ورزشی دانشگاه تهران در این سه سال تلاش کرد به سمت سالم‌سازی ورزش حرکت کند؛ اما اقدام‌هایش بدون‌حاشیه نبود. به‌طوری‌که یک سال بعد وزارتش به خاطر همین حواشی زمزمه‌های برکناری او شنیده می‌شد. گودرزی سرانجام هفته گذشته به همراه دو وزیر دیگر (فرهنگ و ارشاد و آموزش‌وپرورش) در جهت ترمیم کابینه استعفا داد و کنار رفت تا یک بار دیگر بی‌وفابودن صندلی سئول ثابت شود. وزارت ورزش حالا بار دیگر بدون رئیس شده و سرپرستی اش به نصرالله سجادی رسیده و معلوم نیست این‌بار در فاصله هشت ماه مانده تا پایان دولت یازدهم مجلس جدید چه نگاهی به این وزارتخانه بی‌ثبات می‌کند.
