تحقیق جدید از مؤسسه تکنولوژی ماساچوست با استفاده از عکاسی با سرعت بالا دریافت که عطسه، صفحه چسبنده‌ای از مایع را آزاد می‌کند که در ابتدا به شکل بادکنک هستند. سپس این بادکنک‌ها به رشته‌های بلند مضری تبدیل می‌شوند.


به گفته تیمی تحت رهبری لیدیا بورویبا، گرداننده آزمایشگاه دینامیک مایع در انتقال بیماری در دانشگاه MIT، این رشته‌ها بالاخره به مجموعه‌ای از قطره‌های بسیار ریز تبدیل می‌شوند.
وی در یک نشست خبری گفت: «چیزی که مشاهده کردیم از چند جهت شگفت‌انگیز بود. ما انتظار داشتیم که قطرات کاملاً شکل‌گرفته از مسیر تنفسی خارج شوند. این‌طور که معلوم است اصلاً این‌جور نیست.»


به گفته تیم وی، این تحقیق می‌تواند به روش‌های مؤثرتری برای کاهش گسترش بیماری بی‌انجامد.


بورویبا توضیح داد: «مهم است که بفهمیم پردازه شکست مایع چه‌طور اتفاق می‌افتد. دانستن اینکه عطسه چه‌طور موجب پخش شدن قطرات می‌شود می‌تواند به دانشمندان در نقشه‌برداری از عفونت‌ها کمک کرده و افرادی که «ابرپخش‌کننده» هستند را شناسایی کند.


تیم وی در تحقیق قبلی خود در سال ۲۰۱۴ دریافته بود که سرفه‌ها و عطسه‌ها «ابرهای» گازی آزاد می‌کنند که باعث می‌شود سرعت انتشار قطره‌های عفونی ۲۰۰ برابر افزایش یابد.