گروه اجتماعی افکار نیوز،انسان هر گاه فشار مدفوع و ادرار را احساس کرد باید به خلا برود.
زمان تخلی:
زیاد رفتن به دستشویی هم آسیب‌هایی به پروستات می‌زند و بهترین روش این است که انسان هر زمان که احساس کرد که احتیاج به تخلی دارد باید به دستشویی برود. مواردی استثنا شده که انسان میتواند و باید اگر احساس هم نداشته باشه به دستشویی برود.
١. قبل از خواب (در روایت گفته شده کسی که قبل از خواب قضای حاجت کند از طبیب بی‌نیاز شود)
٢. بعد از جنابت و خارج شدن منی تا باقی مانده‌ی منی خارج شود اگر خارج نشود موجب پرستات میشود.
٣. شخصی که میخواهد وضو بگیرد و طهارت کند قبلش برود دستشویی تا موقع نماز إحساس نیاز به دستشویی نداشته باشد.
جاهایی که تخلی در آن کراهت و ضرر دارد:
- در حمام(سبب فقر میشود)
- در قبرستان و میان قبر ها
- در آب راکد و داخل آب (سبب آسیب اجنه به انسان میشود)
- زیر درخت میوه دار
- در راه‌ها و جاده‌های باز (به علت تردد مردم)
- لانه‌ی حیوانات، سوراخ موش و مورچه و... (رعایت حقوق حیوانات)
- حیاط مسجد (چون محل اجتماع مؤمنان است)
توصیه‌ها:
- ورود به دستشویی با پای چپ و خارج شدن با پای راست.
- ورود به دستشویی همیشه همراه با مضرات است چون محل تجمع آلودگی است. در روایات داریم که هنگامی که انسان وارد دستشویی میشود باید بسم الله الرحمن الرحیم بگوید اما شرطش این است که یواش بگوید.
- پوشاندن سر (تا میکرب و ویروس روی سر ننشیند، پوشاندن سر مانع از نفوذ میکرب میشه)
- اموری که در حین تخلی باید انجام داد برای حفظ سلامتی:
- بهترین روش تیمز کردن موضع مدفوع این است که دست نباید با مدفوع ملاقات کند.انسان ابتدا با فشار آب موضع را پاک کند تادست با مدفوع ملاقات نکند.
- پاک کردن باید با دست چپ باشد.
- حتما استبراء انجام شود با انگشت میانه‌ی دست چپ تا مجرای ادرار به صورت کامل خالی شود.
اموری که باید اجتناب شود هنگام تخلی:
- دستشویی به صورت ایستاده فوق العاده نهی شده است.
- صحبت کردن در دستشویی شدیدا نهی شده حتی جواب سلام هم نباید داد. البته استثنائی وجود دارد که ذکر گفتن اشکال نداره البته به شرط یواش گفتن.
- طول دادن و زیاد نشستن در دستشویی نهی شده چون محل اجتماع آلودگی است. عجله کردن هم خوب نیست باید کامل قضای حاجت شود.
- به طرف قبله و پشت به قبله نباید دستشویی کرد.
- به طرف آفتاب و ماه و باد نیز نهی شده.
پی نوشت: إرشادات الرسول المصطفی فی الصحه و طول العمر/ آیت الله تبریزیان
