مردانی از جنس آتش

از پس اجساد سوخته، خانه های ویران و مردم خاکستر نشین یک لبخند که زنده بودن و آرامش را بشارت دهد، برایشان کافی است. بوی آب و آتش می دهند و اضطراب لحظه ای را در جدال با مرگ لمس میکنند.

همیشه دعا می کنند آتشی برپا نشود تا خاکستری برجا نماند اما حادثه خبر نمی کند و مردان حادثه جو به تبع آن همیشه در بیداری و هوشیاری به سر می برند که مبادا دیر به محل حادثه برسند و نتوانند از شدت آن بکاهند.

هفتم مهرماه به نام «آتشنشانی و ایمنی» نامگذاری شده است و در واقع این روز بهانهای است تا به گرامیداشت انسانهایی بپردازیم که از جان و آسایش خود در راه حفظ جان و آسایش ما میگذرند تا بتوانیم در امنیت زندگی کنم.

روز آتش نشانروز مردان آب و آتش است، مردانی که وقتی ما استراحت می کنیم آن ها بیدارند، وقتی ما راه می رویم آن ها می دوند، در تعطیلات، تفریحات و آئینها ما آماده باشند، در لحظات سخت حادثه به فکر نجات جان ما و خلاصه اینکه روزگارشان با ما خیلی فرق دارد.

مردانی از جنس آتش

هدف از نامگذارى این روز تبدیل ایمنى به یک فرهنگ میباشد،در کشور ما بیش از ۱۶۰ سال از تأسیس اولین ایستگاه آتش نشانی در شهر تبریز در سال۱۲۲۱ شمسی و نزدیک به هشتاد سال از تأسیس آتش نشانی پایتخت می گذردکه این امر حکایت از سابقه طولانی حضور آتش نشانان در تاریخ کشورمان دارد.

آن ها همواره به شجاعت و سفیران نجات شناخته شده اند یک عده آدم از جان و آسایش خود در راه حفظ و جان و آسایش دیگران می گذرند کسانی که حرفه ای را برگزیدند که آمیزه ای از عشق و وظیفه در کنار تخصص است و ایمنی و آسایش را به ما هدیه می کنند.

خیلی از ما فکر می کنیم حرفه آتش نشانی راحت و ساده است ولی باید در میان آن ها باشی تا متوجه بشوی که این کار آنقدرها هم کار آسانی نیست شاید کارهای هیجان انگیز آتش نشانان در صفحه تلویزیون به مذاق تماشاگران خوش بیاید اما در دنیای واقعی این کارهای هیجان انگیز در صورت یک اشتباه کوچک، بازی کردن با جان خود و دیگران است.

همه چیز با صدای زنگ گوش خراش حریق شروع می شود و در عرض چند ثانیه چنان جنب و جوشی در ایستگاه های ساکت به پا می شود که آدم را مطمئن می کند آرامش ایستگاه های آتش نشانی در واقع آرامش قبل از طوفان است، همه هر کجا که هستند خودشان را به چشم برهم زدنی به میله فرود می رسانند و از آنجا همین طور که لباس هایشان را از روی جالباسی بر می دارند و تنشان می کنند پشت ماشین می نشینند و حادثه درست از همین لحظه برای آن ها آغاز می شود.

در حال حاضر و با توجه به اهمیت زماندر کاهش خسارات ناشی از بروز حوادث مختلف از جمله حریق، زمان حضور آتش نشانان اصفهان در محل حادثه حدود 3 تا 5 دقیقه برآورد می شود و این در حالی است که این زمان در دنیا بین 2 تا 4 دقیقه متغییر است. بنابراین برای رسیدن به استانداردهای جهانی، آنچه مهم است وجود تعداد بیشتری ایستگاه آتش نشانی است تا بتوان از این طریق، مدت زمان رسیدن در محل حادثه را تا حد امکان کاهش داد.

سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری اصفهان از افتخارات کشوری و جهانی بسیاری برخوردار است و آتش نشانان عزیز شهرمان از هیچ کمکی برای نجات همنوعانشان دریغ نمیکنند.

مدیر عامل سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری اصفهانگفت: در بین 11 هزار حریقی که برای مسابقاتآلمان در سال 2015 فرستاده شده بود، جزء 10 کشور برتر جهان شناخته شدیم و به مرحله نهایی این مسابقات بین‌المللی به میزبانی کشور استرالیا راه یافتیم که در نهایت موفق به کسب رتبه دوم جهان و تندیس اسکار نقره ای این دوره از رقابت هاشدیم.

بهزاد بزرگزاد افزود: بر اساس ارزیابی‌های انجام شده کمیته ایمنی و آتش‌نشانی در بین کمیته‌های استانی ستاد نوروزی اصفهان رتبه اول کشوری را کسب کرد.

مردانی از جنس آتش

وی در خصوص اختراع دستگاه هشدار دهنده هوشمند بدست سازمان آتش‌نشانی اصفهان خاطر نشان کرد: اطلاع مکان سیستم حریق و اطلاع خاموشی از مزیت هایاین دستگاهاست که در مرحله ثبت اختراع بوده و هنوز کاربردی نشده، اما به صورت آزمایشی نصب شده است که خاموش کردن سیستم حریق را اطلاع می‌دهد.

این مقام مسئول ادامه داد: سازمان آتش‌نشانی اصفهان موفق به دریافت 5 گواهینامه رضایتمندی مردم، استانداردسازی، مدیریت بحران و بازرسی فنی و... از شرکت QMS استرالیا شده است.

بزرگزاد از کاهش 3 درصدی آمار آتش سوزی در سال 94 خبر داد و گفت: زمان رسیدن آتش نشانان به محل حادثه در حال کاهش است که در حال حاضر به میانگین 3 تا 5 دقیقه رسیده است.

مدیر عامل سازمان آتش نشانی و خدمات ایمنی شهرداری اصفهان افزود: سوانح خودرویی سال 94 با رشد 19 درصدی روبرو بود و بالاترین آمار حریق د راین سال مربوط به حریق ضایعات است که به یک هزار و 623 مورد می رسد.

بهزاد بزرگزاد به نجات یافتگان حوادث در سال 94 اشاره کرد و گفت: این آمار با رشد 10 درصدی مواجه بوده که تعداد آتش نشانان مجروح در حوادث 15 نفر است.

وی اضافه کرد: مانور بزرگ عملیاتی آتش‌نشانی در حاشیه زاینده رود، نمایشگاه تجهیزات ایمنی و دستاوردهای نرم‌افزاری، سخت‌افزاری و آموزشی، ورژه خودروها و تجهیزات عملیاتی سازمان این روز است.

به بهانه این روز بزرگ پای صحبت یکی از آتش نشانان موفق و عزیز شهرمان در این عرصه نشستیم.

آتش نشان یاسر احمدی این کار بزرگی را که انجام می دهد شغل نمی داند بلکه آن را عشق به وطن و عشق به همنوع خویش می داند.

وی عاشق کار خویش است و می گوید اگر هزار بار دیگر هم به دنیا می آمدم باز هم آتش نشان می شدم چرا که عشقی را در این کار میبینم که در هیچ کار دیگری برایم تداعی نمی شود.

احمدی با اشاره به اینکه از اتفاقات و حوادث کار ترس و ابایی ندارد گفت: ترس از حادثه برای من معنی ندارد چون در آن لحظه فقط به فکر نجات یک انسان و کمک به همنوعان خود هستم.

او از حس رضایتمندی و خوشحالی خود هنگام نجات یک فرد می گوید: زمانی که جان یک انسان را نجات میدهم و یا یک فرزند را از دل آتش به آغوش مادرش باز میگردانم سر از پای نمیشناسم و خداوند را شاکرم که توان انجام این کار را به من داده است.

این آتش نشان موفق اکثر سختی ها و مشکلات کارش را بیشتر مشکلات روحی دانست و بیان داشت: در ماموریت هایی مانند حوادث جاده ای و یا آتش سوزی ها زمانی که با صحنه های دلخراش مواجه می شوم تمام روح و روانم درگیر می شود ولی سعی بر این دارم تا احساساتم بر کاری که انجام میدهم غلبه نکند و از هیچ تلاشی در جهت رفع مشکل دریغ نمیکنم.

یاسر احمدی در خصوص مشکلات خانواده های آتش نشانان اظهار داشت: انقدر که خانوادهایمان از نظر روحی در سختی و نگرانی هستند خود ما نیستیم، چرا که فقط به رسالت شغلی خویش برای نجات و ایمنی هم میهنانمان فکر میکنیم.

این آتش نشان موفق برای تمامی همکارانش آرزوی موفقیت و سلامتی کرد و افزود: از خداوند منان همواره آرزوی این را دارم که نیرویی دو چندان به من عطا کند که بتوانم سالیان سال به این کار ادامه داده و همواره فردی مفید برای خدمت به جامعه و ایران عزیزم باشم.

گفتنی است با توجه به سختی کار بالای آتش نشانان آنها معتقدند که کاهش یابد.

آتش نشانانی که خواستار کاهشزمان بازنشستگیشان از 30 سال به 20 هستند نیاز به شنیده شدن حرفهایشان دارند تا بتوانند بر مشکلات پیش رو فائق آیند و امیدوارم بسیار نزدیک باشد آن روزی که آتش نشانان، انسان هایی که بدون منت و ادعا کارهای سخت و جانفرسا انجام میدهند، از حداقل آنچه که استحقاقش را دارند برخوردار شوند