در آن زمان خبری از جام کنفدراسیون ها نبود و دو تیم قهرمان آسیا و آفریقا در یک بازی رفت و برگشت قهرمان دو قاره را مشخص می کردند. ایران هم که در مهرماه 1369 قهرمان بازیهای آسیایی شده بود، پس از یک سال وقفه، بازیهای ملی خودرا با علی پروین در برابر الجزایر از سر گرفت. الجزایر در جام های جهانی 1982 و 1986 نماینده آفریقا بود و با درخشش در جام جهانی اسپانیا و برتری(2-1) مقابل آلمان شهرتی جهانی یافته بود.
الجزایر در سالهای غروب فوتبال خود قرار داشت اما هنوز بازیکنانی چون رباح ماجر را در ترکیب خود می دید. ایران با ترکیب عابدزاده، محرمی، پنجعلی، رضا حسن زاده، زرینچه، نامجومطلق، سیدمهدی ابطحی، مهدی فنونی زاده، حمید درخشان، صمد مرفاوی و اصغر مدیرروستا در غیاب قایقران و فرشاد پیوس کار خودش را آغاز کرد. تیم ملی خیلی زود و با گل صمد مرفاوی پیش افتاد اما شوت سهمگین مفتاح بازی را به تساوی کشاند. در بین دو نیمه محمد پنجعلی تعویض شد و در برابر انبوه تماشاگران حاضر در استادیوم آزادی به شکلی باشکوه از فوتبال خداحافظی کرد. در نیمه دوم مرفاوی یک گل دیگر زد و ایران(2-1) پیروز شد. هر چند که با این نتیجه درخشان، ایران نصیبی از جام بین قاره ای نبرد و در دیدار برگشت اسیر تاکتیک دفاعی سرمربی خود شده، با باخت(1-0) جام بین قاره ای را از دست داد.
